...

თქვენ ერთად დგახართ,

ხოლო როდესაც მე მოვდივარ,

ჩვენ ვდგავართ მერე.

მე მივდივარ და ისევ თქვენ რჩებით.

თქვენ, რამდენიც არ უნდა იყოთ

მე თუ მოვედი

თქვენ ვეღარ დგახართ

მერე ჩვენ ვდგებით.

და უფრო მეტიც, როდესაც დგანან ხოლმე ისინი

მე მათთან მივდივარ,

და მაინც ჩვენ ვდგავართ.

ასე თანდათან ვაცნობიერებ

ჩემს ზებუნებრივ შესაძლებლობებს.

და რა საოცარია,

როდესაც ის იღიმის

მე კი შემიძლია მივიდე მასთან და

გამოვიყვანო,

რომ ჩვენგან ერთ-ერთი იღიმის.

განწყობებს ასე თავად ვირჩევ

ჩვენ ხომ, ასეთი გადამდებია.

უცნაურია რომ მე ჩვენ შემიძლია.

და შემიძლია, ეს მარტივად და

ყოველგვარი ზედმეტი ძალისხმევის გარეშე.