წესით ერთი თვე უნდა მეწერა, მაგრამ...
- ემოციების თაიგული ვარ, ოღონდ ეს ემოციები თავისთავადი უნდა იყოს, შინაგანად უნდა მოდიოდეს.
- არ შემიძლია ავიღო და ვეძიო შეკვეთილი ემოციები, გამოვიწურო თითიდან და გავიღიმო მაშინ როცა არ მეღიმება.
- მერე რა, რომ გარეთ მზეა, გარეთ ცივა კიდეც და მე ზამთრის ძილში ვარ.
- მიხარია რომ დამთავრდა ეს პროექტი, ვალდებულება მაწუხებდა იმის, რომ ვერ ვწერდი, იმიტომ რომ არ ვიცოდი რაზე დამეწერა, ძალით გაღიმებულობებს ვერ დავწერდი. ჩემს ტრადიციულდა ყველაზე ცუდხასიათიან დროს-სიცივეს გაყინულობას და ზამთარს დაემთხვა,
რა შეიცვალა?
დადებითი ემოციები თითიდან არ უნდა იყოს გამოწოვილი, ის უნდა გავსებდეს, დუღდეს და გადმოდიოდეს.
სხვა დანარჩენი დადებითი ემოცია ჯუსტ სახელია იმ ემოციების, რომლებიც არაა უარყოფითი და ენა არ მიბრუნდება დადებითი დავუძახო, მემაპატიეთ.
თუნდაც ამ დასკვნების გამო ღირდა ამ პროექტში მონაწილეობა )))
და
ამ პოსტის დაწერად
1 comment:
მაგიტომაც საერთოდ არ დამიწყია მაგ პოსტების წერა. :დდდ
Post a Comment