წელიწადის დროები

ახლა შემოდგომაა...

შემოდგომის მზე მიყვარს, მშვიდი, თბილი და ალერსიანი. სიმყუდროვის შეგრძნება ჰაერში, ფერადი ტყეები და ჩამოცვენილ ფოთლებში შრიალით სიარული. პირველი თხელი სვიტრი, გრძელმკლავებიანი, ზაფხულის მერე გადაჩვეული რომ ჩაიცმევ, და სულ სხვანაირი სუსხი ჰაერში. ბავშვობაში, სკოლაში რომ მივდიოდი, ის შეგრძნება დღესაც მომყვება...

მაგრამ როგორც კი წვიმები იწყება, ცხოვრების ხალისი მეკარგება და მაქსიმალურად ვცდილობ ცხვირი არ გავყო სახლიდან, თუ აუცილებლობა არ არის.

და მერე ველოდები ზამთრის პირველ თოვლს, დაზვინულ ხეებს, ცივ, კრისტალურად სუფთა ჰაერს, სიჩუმეს, რომელიც მხოლოდ დათოვლილ ტყეშია, ხელუხლებელ სითეთრეს და მსხვილ ფანტელებს, ბარდნას... ლიონებერგელი ემილის ზამთარი მიყვარს.

გაზაფხული... არ მიყვარს... უფრო სწორედ, იმდენად მაფორიაქებს რომ აღარ მიყვარს. ჰაერიც დამუხტული ხდება, ბალახის და რაღაც სხვა არომატები ერევა ერთმანეთს და ტყეში ბოდიალის ლომკა მეწყება ისეთი ძლიერი რომ ცოტაც და დეპრესიაში გადამდის ხოლმე. იასამანი მიყვარს გაზაფხულის...

ზაფხულში უბრალოდ ძალიან ცხელა