ყოველდღე, ათს რომ რაღაცეები დაააკლდება, 150 ნომერ ავტობუსს ვაჟას კუთხეში ვხვდები.სალაროს კუთხეში ვიყუჟები ჩემი წიგნიანად და აბზაცს და აბზაცს შორის ხალხის თვალიერებას ვიწყებ.
- ვაჟას მეტრომდე არმისული, მსუქანი ქალი ამოდის, უკან გადაწკეპილი თმით, გაუკეთებელი წარბებით, ტომარასავით ტანსაცმლით. ორი ბავშვი ყავს: გოგო-ბიჭი, 4-5 წლისები არიან, სულ ლაპარაკობენ, მოძრაობენ, წიკვინებენ, მღერიან, მხეცობენ. ქალი ამ დროს ისეთი სახით ზის, შეგეცოდება, რამე უთხრა, გასავათებული, გადაღლილი, უფერული, ბავშვების კითხვებზე მექანიკურად მოპასუხე... ამასწინათ გავარკვიე, მსუქანი კი არაა, ორსულადაა თურმე. ანუ ცოტა ხანში უკვე ორი ბავშვის ჭყიპინს მესამის ჩხავილიც დაემატება. ან უფროსს სკოლაში მიიყვანს, მარშუტს ცოტა სხვანაირად დაგეგმავს და ჩემი ყურებიც დაისვენებენ. ყაზბეგზე, სმაილის მაღაზიასთან ჩამოდიან ხოლმე, მძღოლს ხშირად ეჩქარება და რამდენჯერმე კინაღამ კარში მოაყოლა ბავშვები.
- ვაჟაზე, შუსუსუს თუ რაღაც მწვანე დებილობას რომ გაცდები, ოფის1-ს მაღაზიასთან, გაჩერებაზე სტუდენტი გოგო ამოდის ხოლმე. (გარეგნობა+150 ვაკეში მიდის). ძალიან ლამაზია, გამხდარი , სწორი ყავისფერი გრძელი თმით, სქელი, თვალებზე ჩამოფხატული ჩოლკით, ბუნებრივად დაბუშტული ტუჩებით. ხანდახან ნომრიანი (ალბათ) სათვალე უკეთია და ძალიან უხდება. სქელძირიანი ბათინკებით, ფენეჩკებახსმული, არასტანდარტული და ძალიან საყვარელი. დაახლოებით ასეთი.
- ორი ძალიან, ძაალიან მოხუცი კაცი, მუდმივად ერთიდაიგივე ადგილას, შუა კარის მერე მეორე ორადგილიან სკამზე სხედან, ხელში ძველმოდური პორტფელები უჭირავთ და სულ მგონია რომ სადმე კვლევით ინსტიტუტში მიიჩქარიან, დადებენ პორტფელებს მაგიდაზე, სადაც კომპიუტერი რასაკვირველია არ დგას, გადაწმენდენ მტვერს და მთელი დღე დახაზავენ, წაიკითხავენ ჟურნალებს და ძველ დავთრებს დაწერენ, რომ მერე ცეცხლგამძლე, რკინის კარადაში ჩაკეტონ. ფანჯრის რაფაზე აუცილებლად ედებათ რაიმე მცენარე, რომელსაც კვირაში ერთხელ უსხამენ წყალს, კარადის რომელიმე კუთხეში კი ყავადანი, ყავა ან ჩაი, და რამე სასუსნავი.
- ძალიან ჭუჭყიანი 40-50 წლის ქალი, მორებივით დასიებული ფეხებით, დახეთქილი ქუსლებით და ბიჭი, ალბათ 10-15 წლის, ისიც ჭუჭყიანი. ორივეს ისეთი ფერი აქვთ თითქოს მთელი დღეები ზღვის სანაპიროზე არიან. ზაფხულობით ამ ქალს ისეთი პარკები დაქონდა, ზღვაზე სიმინდმზესუმზირის დამტარებლებს რომ დააქვთ ხოლმე. ბავშვიც არ გავს სკოლაში მიმავალს, ნეტა ვინ არიან და საით გაუწევიათ, მიახლოებითაც კი ვერ ვხვდები ხოლმე. იქნებ მათხოვრობენ? მაგრამ კანის ძალიან გარუჯულ-გადარუჯულ-გამომხმარი ფერი?
- მსუქანი გოგო, ყოველდღე სხვადასხვანაირად და ყოველთვის ლამაზად აცვია, ოღონდ დამჯდარი არ მინახავს არასოდეს.
2 comments:
awww..
ახლა დავფიქრდი და ალბათ, ისინიც გცნობენ და შეიძლება რომელიმეც ასე "გამოგიგონებს" სამსახურს, საითკენაც მიიჩქარი ყოველ დილას. :)
რა კარგი პოსტია :) ახლა ვიხსენებდი ჩემს მუდმივ მგზავრებს, მაგრამ მე ერთ კონკრეტულ ავტობუსს არ მივყვები და, შესაბამისად, სულ ნაირნაირი ხალხი ამოდის :(
Post a Comment