ვერ ვიტან როცა თავისუფლად და ჩემს გემოზე ცხოვრებას რამენაირად მიზღუდავენ, მომენტალურად აგრესიული ვხდები.
ადამიანი თუ მომწონს, მისი ყველა ქმედება მისაღები ხდება (საყოველთაო კატასტროფულობების გარდა)
იმის გაგება, მომწონს თუ არა ადამიანი,ორი მარტივი წესით შემიძლია:
- პირველივე დანახვისას აურის და ენერგეტიკის მიხედვით ვხვდები, შევძლებ თუ არა მასთან ურთიერთობას (ერთადერთხელ შემეშალა, ან იქნებ არც შემშლია)
- როგორ ჭამს: არის კატეგორია, ვისთან ერთად ერთ ოთახშჳ ჭამაც კი აუტანელ დისკომფორტს მიქმნის, ისე თქვლიფავენ ,ან ძაღლივით ორი ყბით ჭამენ, ან წკლაპუნობენ, მზად ვარ ტაფა ჩავურახუნო თავში, და თუ მაინც მომიწია ჭამა იმიტომ რომ ძალით შემომეტენა ან სხვა გზა არ მაქვს, საჭმელი არ მერგება, ცუდად ვხდები :( ერთადერთი რაზეც თითქმის არ ვრეაგირებ, ბავშვებია, ისე გულიანად და გულწრფელად ჭამენ პლიუს რა მაგათი ბრალია რომ მშობლებმა ჭამის კულტურა არ ასწავლეს). ნუ ზოგადად, არდავასებული ადამიანების ჭამის ყურების ატანა არ მაქვს, ისე როგორც ადამიანის დახვლანჯული ფეხის .
ხო, ვიცი რომ აუტანელი ვარ, ზატო ისეთი საყვარელი ვარ :უსერ:
No comments:
Post a Comment