August 04, 2008

დავინახე.....

რაღაცნაირი დღე იყო დღეს..... ჯერ ხომ გამოუძინებელი ვიყავი, მერე რატომრაც დილას ყველა კუნთი მტკიოდა, ეტყობა თოკზე პროწიალმა იმუშავა, მერე მთვრალი კატასავით ვიარე, ნახევარზე მეტი არ იყო ადგილზე, თან დიდ დიღომში გამიშვეს, მარტო გადმოცემით რომ ვიცი ეგ ტერიტორიები.....
ჰხოდა საღამოს ჩინურ რესტორანში მივდივართო ყველანიო... მეთკი თუ ყველანი,კაი, მაშინ სადაც ყველა,იქ მეც, წიპა ესეც სამსახურის შემადგენელი ნაწილია ,მაიკო, და ახლაშენი ასოციალური წიკები დაივიწყე და წააადი. ნუ კაი,წავედი, კაი სიტუაცია იყო, გემრიელი საჭმელები, კარგი ხალხი, ბევრი სიცილი... საშინლად დამღლელია სიარული,მაგრამ ზატო კაი სასტქავია... ნუ ან მე ვარ ჯერ ახალი...
და
ისა
რაქვია
ამას ბედისწერა ქვია მგონი,
დამაგვიანდა გასვლა, უცებ მოვაჯექი ავტობუსს, რომელსაც წესით არ უნდა გავყოლოდი, და გზაში, უცებ, დავაფიქსირე, როგორ მიდიოდა და ისიც გავარკვიე რაზე იყო მაშინ ლაპარაკი, არაფერი რომ არ მითხრა..... უბრალოდ, ფაქტი დააფიქსირა თვალმა, გონებამ აღიქვა და მორჩა... უბრალოდ,ის მეწყინა, რატომ არ მითხრა....... ნუ წიპა პატარა ბავშვის ფენომენი თჲ რა ჩემი ფეხი, ეშმაკმა იცის.... ზოგადად კი არარ მეკონტაქტება,აღარ ვეკონტაქტები და არ მინდა ასე... მაგრამ მე არაფერს არ შევცვლი. მეზარება და მერიდება. და ძალიან ძალიან მწყინს.

3 comments:

Jenny said...

aiaiaiaia didi diRomi :vis:

eem paxodi kaiiyo?

პერწკლი said...

ki zalian magari iyo....
intela tu magirsebs suratebs, davdeb da agvwer ;)))

jaco said...

აუუ, კი წავიკითხე, მაგრამ იცი როგორ მშია? ჩინური არ უნდა გეხსენებინა - ნერწყვებნი მომადგა - წავედი ვჭამო:D