ამასწინათ...

ამასწინათ...

ვიბოდიალე ცხოვრებაში პირველად წვიმის ქვეშ და მომეწონა. მეორე დღეს ექსკურსიაზე აღარ წავედი... წინა დღის შთაბეჭდილებები მინდოდა შემენახა უფრო დიდხანს...

დადებითი, სველი, გემრიელი და სევდიანი ემოციები... არ ვიცი, რატომ მეკონტაქტება ეს ორი ადამიანი...რეალურად მოწონთ ჩემი პიროვნება ვითომ? ჩემი აუტანელი ხასიათი და მუდო ჩუმი გრუბი და ბლაბლა.....

რატომ მიწამლავს ნებისმიერ წუთს იმის შეგრძნება რომ ადამიანები იმიტომ მეკონტაქტებიან რომ ... (აქ ნებისმიერი მიზეზი).. არ არის მგონი ასე

მაგრამ...


მაინც


ვიგრუზები...

ვიძაბები...
როდემდე შეიძლება ვაკონტროლო და ვუკირკიტო ნებისმიერ ფრაზას, ბავშვობის მეგობრისგან ნათქვამსაც კი?
ანდა
რატო ვეწევი ამდენს, თითქოს სიგარეტის მაგიერ მაშველი რგოლი მეჭიროს?