December 21, 2008

ვერ ვიტან

შაბათ-კვირას ყველა რომ სახლშია.
დედაცემი რო მიყროლებს სახლს ე.წ. საჭმელების კეთებით, რომელბსაც მე არ ვჭამ.
დილაუთენია ჩემი ძმის ღრიალით როცა იწყება დღე
დილაუთენია რომ იწყება დღე, იმიტომ რომ ამის ღრიალს დედაჩემის ყოვლად უადგილო რახარუხი და ნათესავებთან ორსაათიანი სატელეფონო ზარები მოყვება.
გაუთავებელ ლაპარაკს იმაზე, რაოდენ უწესრიგო ვარ (ხო ასეა და გაიარეთ ვისაც არ გევასებით და ნუ ტ-----თ ტვინს , ამოვიდა ყელში.
დღეს ბიცოლა და ბიძაშვილი რო გამოვლენ და ტვინს გაბურღავენ იმაზე ლაპარაკით რაოდენ მნიშვნელოვანია გათხოვება, ბიჭებისთვის გაღიმება, ყველაფრის მოთმენა, აი ქმარი რო გეყოლება მერე ასე ვეღარ ილაპარაკებ, მოიქცევი,და,ა,შ. და ძაან ბევრს რო ვეკაიფები ვითომ მარა სინამდვილეში ნერვი რო მეშლება, ყველამ თავის საქმეს მიხედოს, რა.

და ზოგადად ჩემები მარტო მაშჳნ მევასებიან როცა კაკ მინიმუმ 100 მეტრის იქით არიან და მე ვერ ვხედავ

პ.ს. ამწუთას ისეთი დამწვრის სუნი დგას, კომპის ეკრანი არ ჩანს წესიერად ბოლში, მარა როგორ შეიძლება განიავება, ხომ გაცივდებიან.
ამოიხრჩონ ბოლში, ამათი დედაც!

4 comments:

თაკა said...

peeerwklur :user:
eh..
ra gitxra abaa..
garda imisa rom 2 kuris principi da gimili saxeze..
tundac dzalit mikerebuli gimili

პერწკლი said...

როოოდემდე, როდემდე : ))))))

Toma said...

უპს. არ შეშურდება ადამიანს !

ერთი იდეა მაქვს დროებითი. (ნუ სანამ შენ თ[ად სზვა რამეს მოიფიქრებ) შაბათ კვირას შეეცადე შენ გახვიდე სახლიდან . მაგ რაიონში სოფელი თუ გაქვს ან, ვინმე შენ ახლო მეგობარს თუ აქვს.

მგონია კაი იდეაა

Unknown said...

+1

:დრუგ: