tag:blogger.com,1999:blog-56663930266614067742024-03-12T20:46:21.702-07:00ბუნბუნლანდიაპერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.comBlogger658125tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-16261674015165064292012-02-15T11:16:00.001-08:002012-02-15T11:16:52.423-08:00ვორდპრესზე მივიბარგები<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-klLPs8jqXis/TzwEUNeV71I/AAAAAAAAGDY/jIbDjM5x7EM/s1600/149115_465780369774_318223834774_5775607_6513916_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="http://4.bp.blogspot.com/-klLPs8jqXis/TzwEUNeV71I/AAAAAAAAGDY/jIbDjM5x7EM/s320/149115_465780369774_318223834774_5775607_6513916_n.jpg" width="320" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ჩემი ბლოგი, მთელი მისი შემადგენლობით ანუ ნაწერებით, ვორდპრესზე გადადის.<br />
შემომიარე ხოლმე <a href="http://bunbunlandia.wordpress.com/" target="_blank">ახალ ლინკზე</a>. </div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-64258416930976709252012-02-09T01:28:00.000-08:002012-02-09T01:28:38.611-08:00ჭიქა ყავის ისტორია : გურია<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-xrUZVvb99VM/TzONQo86-OI/AAAAAAAAGDE/0w6CIvfk5W8/s1600/291589_2162206707822_1626223699_2097410_8243004_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-xrUZVvb99VM/TzONQo86-OI/AAAAAAAAGDE/0w6CIvfk5W8/s400/291589_2162206707822_1626223699_2097410_8243004_o.jpg" width="300" /></a></div>
აგვისტო იყო, ბახმაროში მივდიოდით, მარშუტკით, ბევრი ადამიანი. საღამოს გავედით თბილისიდან და რასაკვირველია, გზაში ჩამოგვაღამდა თავზე.<br />
მივდიოდით და გზადაგზა აქეთ-იქით ვიყურებოდით, საბანაკე ადგილს ვეძებდით, რაიმე მინდორს, გზის პირას. მიხვეულ-მოხვეულ გზებზე კი ან დამუშავებული მინდვრები გვხვდებოდა, ან სახლები, ბევრი სახლები...<br />
ამასობაში ჩოხატაურში შევედით, ვიარეთ, ვიარეთ, მიტოვებული შენობა დავინახეთ, გავჩერდით და შევესიეთ.<br />
<br />
არჩევანი იყო ოთხი: ა) ძილი მარშუტკაში, სკამებზე<br />
ბ)კარვის გაშლა<br />
გ) ოთახების დათვალიერება<br />
დ) აივანზე ძილი<br />
<br />
მე აივანზე ძილი ვარჩიე, გავშალეთ პარალონები შედარებით მოშორებულ და მყუდრო კუთხეში, ჩავძვერი საძილეში, ავიხედე ზემოთ და... დიიიდი ხვრელი დავინახე ჭერში.<br />
<br />
მთელი ღამე მესმოდა როგორ დაცუნცულობდნენ თაგვები ზემოთ და მე მშვიდად ვიწექი იმის იმედით, რომ ჩოხატაურელი წრუწუნები მუხლმაგრები არიან, ფეხი არ უცურდებათ და ჭერის ხვრელებიდან აივნებზე არ ცვივიან ხოლმე.<br />
<br />
დილას ახალგაღვიძებულმა წყალი რომ მოვიკითხე ყავის იმედით, იქვე ჩამოკიდებული ბოთლისკენ მიმითითეს, პირი ეკონომიურად დაიბანეო.<br />
<br />
დავიბანე ნისკარტი და გავუდექით გზას. ვზივარ და ვცდილობ პროვოკაციებს არ წამოვეგო, მე დღეს ყავა არ დამილევია და შესაბამისად, ჩემს ადეკვატურ მეს ჯერ კიდევ ძინავს.<br />
<br />
არ მახსოვს, როდის, როგორ, რატომ ან ვინ გადაწყვიტა, რომ ბახმაროში სახლი გველოდა და გასაღები უნდა აგვეღო, მაგრამ ერთ სოფელში შევჩერდით, ვდგავართ, ველოდებით რაღაცას, ან ვიღაცას. ჩვენ რა, ერთი ბიჭი ელოდება. ჩვენ იმ ბიჭს ველოდებით. მე არაფერსაც არ ველოდები, მორჩილად ვზივარ, უყავო და საწყალი.<br />
<br />
მოირბინა იმ ბიჭმა, ერთს უთხრა ყავაზე შემოდითო სახლშიო. იმ ერთმა მეორეს ხელი სტაცა, წამოო, იმ მეორეს მე გავეკიდე.<br />
<br />
მოკლედ, მთელი ოცი კაცი შეესია ერთ პატარა სახლუკას გურიის სტუმართმოყვარე, მწვანე სოფელში.<br />
<br />
ვდგავარ, ზრდილობიანად ვიწურები, ვიღიმები შეძლებისდაგვარად, მასპინძლების ფუსფუსებენ, სასუსნავებს მოეზიდებიან და ამასობაში გამოაქვთ ლანგარზე დალაგებული პაწუკა, ორთქლადენილი ჭიქები. <br />
<br />
რამდენიმე წამში უკვე ყავის ჭიქაზე ხელებს ვითბობდი, ორთქლზე ცხვირს და არომატზე ხასიათს.<br />
<br />
მერე ავდექით და ბედნიერები წავედით ბახმაროსკენ, ნაბეღლავის დასალევად, მაგრამ ეს უკვე სხვა ისტორიაა.</div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-43969288418260477452012-02-05T05:20:00.000-08:002012-02-05T05:34:42.381-08:00მზიანი სახლი - ეკლებიანი დღე<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-E0gKRuSDcJI/Ty6BpmMZopI/AAAAAAAAGBU/lqAmqwvg2Dw/s1600/hug_me_by_ilove2dancex3-d3akktf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="500" src="http://1.bp.blogspot.com/-E0gKRuSDcJI/Ty6BpmMZopI/AAAAAAAAGBU/lqAmqwvg2Dw/s640/hug_me_by_ilove2dancex3-d3akktf.jpg" width="640" /></a></div>
მთელი დილა მციოდა<br />
ვერ გავითბე ძვლები<br />
ვერც ემოციებით და<br />
მითუმეტეს<br />
სავალდებულო ჩახუტებები როდის იყო, ვინმეს ათბობდა.<br />
(ხო, მე მხოლოდ მაშინ გავთბი, როცა ნამდვილად ჩავეხუტე) <br />
<br />
ხუტვები გულებიდან მოდიან<br />
თბილები<br />
საყვარლები<br />
ფუმფულები<br />
ენერგიებით დამუხტულები<br />
ჩემიანების<br />
ჩემნაირების<br />
შინაურების<br />
მეგობრების<br />
ადამიანების<br />
რომლებიც მინდა<br />
<br />
ძნელია, აიღო და ჩაეხუტო ადამიანს, რომელმაც არ იცის<br />
არaფერი არ იცის<br />
და შენ აიღო, ჩაეხუტო და ის ენერგიები გასცე<br />
შენ რომ გიგროვებია წლობით<br />
და მე არ შემიძლია ჩახუტებები ენერგიების გარეშე<br />
უფრო სწორად<br />
მე უკვე ვიცი, რომ არ შემიძლია.<br />
<br />
და აი მე ავიღებდი დღეს და ჩავეხუტებოდი ადამიანს<br />
ერთს,<br />
ორს<br />
სამს<br />
ან ოთხს<br />
ან ხუთს<br />
და<br />
ვიღაცას<br />
ან<br />
ვიღაცეებს<br />
არ.<br />
(ხო, ამის უფლება გვქონდა) <br />
<br />
ეს ნიშნავდა, რომ<br />
გამოვარჩევდი<br />
ავარჩევდი<br />
და<br />
მერე...<br />
<br />
იმ ვიღაცას გული დაწყდებოდა<br />
ან არ დაწყდებოდა და პირიქით, გაუხარდებოდა <br />
იმ ვიღაცას არ გაუსწორდებოდა<br />
იმ ვიღაცას ერთი სული ექნებოდა როდის მოვშორდებოდი<br />
იმ ვიღაცას მოეწონებოდა<br />
და მე ვერ მივხვდებოდი, ვინ როგორ...<br />
<br />
ხოდა<br />
მე ავდექი და<br />
საერთო წრიდან გავედი და<br />
ცალკე დავჯექი.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-mBGEEVTp_xE/Ty6BSIuHm3I/AAAAAAAAGBI/EhqyjL7ZYl0/s1600/HUG_IT_by_xXemo_kittyXx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-mBGEEVTp_xE/Ty6BSIuHm3I/AAAAAAAAGBI/EhqyjL7ZYl0/s320/HUG_IT_by_xXemo_kittyXx.jpg" width="206" /></a></div>
<br /></div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-75068778344363349552012-01-31T07:56:00.000-08:002012-01-31T08:31:32.609-08:00ნდობის შუადღე<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-UTKFReAk0NY/TygN71Lur2I/AAAAAAAAGA8/1dYfPTwE4gk/s1600/trust2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="512" src="http://2.bp.blogspot.com/-UTKFReAk0NY/TygN71Lur2I/AAAAAAAAGA8/1dYfPTwE4gk/s640/trust2.jpg" width="640" /></a><br />
ამ კვირას ყველაზე ექსტრემალური ტრენინგი მქონდა სინტონზე. <b>ნდობის სავარჯიშოები</b> გავაკეთეთ.<br />
<br />
ისეთი კარგი იყო, იმდენად ადრენალინით სავსე, სასიამოვნო და თავისუფლებისშეგრძნებადი, რომ გახსენებაც კი თავიდან მაგდებს ეიფორიაში. <br />
<br />
<b>სავარჯიშო</b>: შლი ხელებს, მთელ ტანს ამყარებ და ისე, რომ ფეხი არ მოხარო მუხლში, უკან ვარდები. შენს უკან კი ადამიანი დგას, რომელმაც უნდა დაგიჭიროს. დაგიჭერს თუ არ დაგიჭერს, ან რამხელა კუთხით მოგცემს "დავარდნის" უფლებას, მისი გადასაწყვეტია. შენ უბრალოდ, უნდა ენდო.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>გავაკეთე</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b> </b></span><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Q-dPtLAEJa4/TygN5OCTBxI/AAAAAAAAGA0/z4UgRIt_DfA/s1600/Picnik+collage.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-Q-dPtLAEJa4/TygN5OCTBxI/AAAAAAAAGA0/z4UgRIt_DfA/s640/Picnik+collage.jpg" width="640" /></a><br />
აქამდე რამოდენიმეჯერ მქონდა მცდელობა, რომელიც ყოველთვის კრახით მთავრდებოდა, ახლაც პირველი მცდელობისას მუხლი მოვხარე, მერე გავბრაზდი საკუთარ თავზე და შემდეგი ორი ვარდნით აბსოლუტური კაიფი მივიღე. არც მუხლი მომიხრია, არც მიკივლია, არც წამოდგომა მიცდია ჰაერში 45 გრადუსით გამოკიდებულს.<br />
<br />
მეორე სავარჯიშოს დრო რომ მოვიდა, ჩემდა გასაკვირად, <b>მოხალისედ</b> გავხტი წრეში, ისე, რომ არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა და აღმოჩნდა, რომ სამ ბიჭს უნდა ავეწიე ჰაერში, თავსზემოთ, გამართული ხელებით. ვა-ი-მე! პახოდებში შკაფებივით ბიჭები რომ მთავაზობენ მდინარეზე გადაყვანას, ცერად ვუყურებ ხოლმე და მაგ რეფლექსმა შემომიტია აქაც. არ შევიმჩნიე, ხელები გავშალე, თვალები დავხუჭე და ამწიეს.<br />
<br />
იეი, მაგარი იყო, განსაკუთრებით მაშინ, წრიულად რომ დამატრიალეს. უწონადობაში ვფარფატებდი და სულაც არ მქენჯნიდა სინდისი იმის გამო, რომ ბიჭებს ჩემი 55 თუ რაღაცამდენი კილოს აწევა უწევდათ.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-AyrefQ802Lg/TygKhrwwS9I/AAAAAAAAGAM/bDDb615vPf0/s1600/4e509a98e50a2.image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="506" src="http://4.bp.blogspot.com/-AyrefQ802Lg/TygKhrwwS9I/AAAAAAAAGAM/bDDb615vPf0/s640/4e509a98e50a2.image.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">აი, რაღაც ასეთი, ოღონდ მე სამმა ადამიანმა ამწია</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
თუმცა მე თვალები დახუჭული მქონდა და არ ვიცი, რა რეაქცია მექნებოდა თვალებგახელილს. <br />
<br />
<br />
ხოდა, ვიღაცისთვის ეს ალბათ ძალიან ჩვეულებრივი ამბავია, მე კი პირველად გამომივიდა, ძალიან მიხარია და გიზიარებთ.<br />
<br />
პ.ს. არ ვიცი, იქნებ ამ სავარჯიშოების დამსახურებაც იყო ის ის, რომ უცებ მივხვდი, არ მინდოდა კვირის ჯგუფის მიტოვება.</div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-62264984505544144482012-01-26T06:29:00.000-08:002012-01-26T06:40:09.059-08:00თავგადასავლების მაძიებლები<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-oBTg4AWO7nw/TyFgOkmZEKI/AAAAAAAAGAA/Lp68fn9-OAI/s1600/IMG_3573.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-oBTg4AWO7nw/TyFgOkmZEKI/AAAAAAAAGAA/Lp68fn9-OAI/s640/IMG_3573.jpg" width="480" /></a></div>
<b>მიუხედავად იმისა, რომ </b><br />
<ul style="text-align: left;">
<li>მზე ყველგან ერთნაირად ამოდის და ჰაერი ყველგან ერთი და იგივე აირებისაგან შედგება, </li>
<li>მთები ყველგან მთებია და ცხოველები ყველგან ერთ ენაზე "ლაპარაკობენ", </li>
<li>ბალახი ყველგან მწვანეა და ერთნაირი სუნი აქვს, </li>
<li>საქართველოს ყველა სოფელი და ევროპის ყველა პატარა ქალაქი ერთმანეთს გავს </li>
</ul>
ჩვენ მაინც ვდგებით, ვალაგებთ ჩემოდნებს, ზურგჩანთებს, ვკრავთ ბოხჩებს, ვჯავშნით თვითმფრინავების მატარებლებს, ვაჩერებთ გამვლელ მანქანებს, ვადგებით გზებს და უვალ ბილიკებს.<br />
<b>არადა, გზები ყველგან ერთნაირია.</b><br />
<br />
მაგალითად, ეს შუამთის გზას გავს, რომ არა ზედმეტად სუფთა და ყვითლად დაზოლილი სავალი ნაწილი, ვიფიქრებდი, რომ ისა... <br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-dwjgN9ro5x8/TyFbRd8ZQRI/AAAAAAAAF_4/pg7S4vm8p2c/s1600/%25E1%2583%25A8%25E1%2583%25A3%25E1%2583%2590%25E1%2583%259B%25E1%2583%2597%25E1%2583%2590.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="http://2.bp.blogspot.com/-dwjgN9ro5x8/TyFbRd8ZQRI/AAAAAAAAF_4/pg7S4vm8p2c/s640/%25E1%2583%25A8%25E1%2583%25A3%25E1%2583%2590%25E1%2583%259B%25E1%2583%2597%25E1%2583%2590.jpg" width="640" /></a> <br />
<br />
ეს ალავერდის გავლით ალვანში რომ მიდიხარ, ის გზაა, ალვებჩარიგებული. ბავშვობაში, მანქანით რომ მივდიოდით, სულ მეგონა , რომ იქ, ბოლოში, გზა ვიწროვდებოდა და ხეები გვეღობებოდა. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-yDeZ9alLjWA/TyFbNU1g2fI/AAAAAAAAF_Q/lpm1FOwufC0/s1600/%25E1%2583%2590%25E1%2583%259A%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-yDeZ9alLjWA/TyFbNU1g2fI/AAAAAAAAF_Q/lpm1FOwufC0/s640/%25E1%2583%2590%25E1%2583%259A%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
გზა ვაშლოვანისკენ, მოსაწყენი, უბედური, სწორზე სწორი, ერთი ფუნჩხა ბალახის ან ბუჩქის გარეშე <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ZHRTczj06qo/TyFbOFicHPI/AAAAAAAAF_Y/1Bwb25YKOkY/s1600/%25E1%2583%2592%25E1%2583%2596%25E1%2583%2590+%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A8%25E1%2583%259A%25E1%2583%259D%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598%25E1%2583%25A1%25E1%2583%2599%25E1%2583%2594%25E1%2583%259C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://4.bp.blogspot.com/-ZHRTczj06qo/TyFbOFicHPI/AAAAAAAAF_Y/1Bwb25YKOkY/s640/%25E1%2583%2592%25E1%2583%2596%25E1%2583%2590+%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A8%25E1%2583%259A%25E1%2583%259D%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598%25E1%2583%25A1%25E1%2583%2599%25E1%2583%2594%25E1%2583%259C.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
ვაშლოვანი ზამთარში, გადატრუსული, შოკოლადისფერი და ქარვისფერი დიუნები. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-YGVT9KcMglI/TyFbOndK4_I/AAAAAAAAF_c/U-EsUngOMLk/s1600/%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A8%25E1%2583%259A%25E1%2583%259D%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="512" src="http://4.bp.blogspot.com/-YGVT9KcMglI/TyFbOndK4_I/AAAAAAAAF_c/U-EsUngOMLk/s640/%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A8%25E1%2583%259A%25E1%2583%259D%25E1%2583%2595%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
მანავი, კახეთი. ზუსტად ასეთი გაბარჯღული ხეებია გადმოფარებული გზაზე.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-9oDYD_Y_-9w/TyFbPiYr8HI/AAAAAAAAF_o/kpSkcdYgyQM/s1600/%25E1%2583%259B%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2590%25E1%2583%2595%25E1%2583%2598.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="http://1.bp.blogspot.com/-9oDYD_Y_-9w/TyFbPiYr8HI/AAAAAAAAF_o/kpSkcdYgyQM/s640/%25E1%2583%259B%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2590%25E1%2583%2595%25E1%2583%2598.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
აბასთუმნის სერპანტინები, ნისლიანი, საშიში, უგზო-უკვლოდ დახვეული.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-vvxR5LJpRzk/TyFbMpfOZLI/AAAAAAAAF_I/h8zKpLFMigM/s1600/%25E1%2583%2590%25E1%2583%2591%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A1%25E1%2583%2597%25E1%2583%25A3%25E1%2583%259B%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="http://2.bp.blogspot.com/-vvxR5LJpRzk/TyFbMpfOZLI/AAAAAAAAF_I/h8zKpLFMigM/s640/%25E1%2583%2590%25E1%2583%2591%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A1%25E1%2583%2597%25E1%2583%25A3%25E1%2583%259B%25E1%2583%2590%25E1%2583%259C%25E1%2583%2598.jpg" width="640" /></a><br />
ეს სურათიც მაგონებს რომელიღაც უკვე ნანახ სურათს, მაგრამ ვერ გავიხსენე ვერაფრით...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-hGoh9Sv_zig/TyFbQkFlC3I/AAAAAAAAF_w/0O7LFQ8hr5I/s1600/%25E1%2583%25A0%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A6%25E1%2583%2590%25E1%2583%25AA%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A1+%25E1%2583%259B%25E1%2583%2590%25E1%2583%2592%25E1%2583%259D%25E1%2583%259C%25E1%2583%2594%25E1%2583%2591%25E1%2583%25A1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://3.bp.blogspot.com/-hGoh9Sv_zig/TyFbQkFlC3I/AAAAAAAAF_w/0O7LFQ8hr5I/s640/%25E1%2583%25A0%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A6%25E1%2583%2590%25E1%2583%25AA%25E1%2583%2590%25E1%2583%25A1+%25E1%2583%259B%25E1%2583%2590%25E1%2583%2592%25E1%2583%259D%25E1%2583%259C%25E1%2583%2594%25E1%2583%2591%25E1%2583%25A1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
თუშები თვლიან, რომ თუშეთი ყველაზე ლამაზი მხარეა საქართველოში. მე ვეთანხმები. არა იმიტომ, რომ ეს ასეა, ნწ, ის ზუსტად ისეთივე ლამაზია, როგორც ხევსურეთი, სვანეთი ან ზანავი-ნუნისი. უფრო მეტიც, თუშეთის გზის რაღაც ნაწილი ზუუუუსტად ისეთივეა, როგორც ხევსურეთის.<br />
<br />
უბრალოდ, მე იქაური ვარ. ესაა და ეს.<br />
<br />
მე პოლინეზიის არქიპელაგის ნახვა მინდა. ერთი კონკრეტული კუნძულის-ფატუ-ჰივასი. ფატუ-ჰივას მეზობელია ტაიტი, არა, კი გამიხარდება საგზურის მიღება მანდ, მაგრამ ტაიტიზე ჩასული აუცილებლად ჩავალ ფატუ-ჰივაზეც, და ქვას წამოვიღებ, რომელიც იმით განსხვავდება იმ რიყის ქვისგან, რომელიც ჩემს ეზოში გდია, რომ მასზე შეიძლება ოდესღაც ტურ ჰეირდალმა დააბიჯა. <br />
<br />
მწერალი გაცილებით უკეთესად დაწერდა ალბათ ამაზე<br />
<br />
<b>მე კი უბრალოდ, იმის თქმა მინდოდა, რომ</b> ადამიანი, რომელიც მხოლოდ პწიჩკებს სვამს უკვე ნანახი აუცილებელი ღირსშესანიშნაობების გასწვრივ, ვერასოდეს მიხვდება, რატომ შეიძლება დაადგე გზას ისე, რომ არ გქონდეს კონკრეტული მიზანი.<br />
<br /></div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-59169252801521692542012-01-24T04:15:00.000-08:002012-01-24T04:15:42.782-08:00მოდი, მოვკვდები<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>როცა თითის წვერებში ჟრუანტელები მივლიან</b>, ესეიგი, საქმე ძალიან ცუდადაა, ამიტომ დროა ავდგე და საკუთარ თავს გავეცალო.<br />
გზას დავადგე, ვიარო, ძალიან ბევრი, იქამდე, ვიდრე დაღლილობისგან არ დავეცემი.<br />
მერე ისევ ავდგე და გზა გავაგრძელო.<br />
<br />
იქ, სადაც ხეები მწვანეა<br />
ცა ლურჯი<br />
ადამიანები ამ სიმწვანეში და სილურჯეში ითქვიფებიან, ირევიან და <b>საკუთარ თავებს ისე კარგად კარგავენ, რომ მერე სულ სხვა ვინმეებს პოულობენ.</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-WDmQuSluDq4/Tx6YBniBJGI/AAAAAAAAF9s/GJuoG9wytsM/s1600/34980_1451640984123_1626223699_1059776_5992538_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-VzyA7ad8yNc/Tx6YCXq7W-I/AAAAAAAAF9w/JuO9EtmFgpg/s1600/155028_1620117435929_1626223699_1410342_7225804_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://4.bp.blogspot.com/-VzyA7ad8yNc/Tx6YCXq7W-I/AAAAAAAAF9w/JuO9EtmFgpg/s640/155028_1620117435929_1626223699_1410342_7225804_n.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ნუნისი</td></tr>
</tbody></table>
<br />
იქ, სადაც ყველა ერთ- საკუთარი თავის გადამრჩენთა კასტას მიეკუთვნება<br />
და პარიები<br />
თავისთავად ვარდებიან გზის პირას დაჭაობებულ ტალახებში.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-FjPJLtpL-3Y/Tx6YK6fI_HI/AAAAAAAAF-E/Lys5yd9J4jg/s1600/IMG_0384.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-FjPJLtpL-3Y/Tx6YK6fI_HI/AAAAAAAAF-E/Lys5yd9J4jg/s640/IMG_0384.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">თუშეთი</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-cwSG4422GJU/Tx6YNmRDhSI/AAAAAAAAF-M/f9i2x5SmHQk/s1600/IMG_0630.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://2.bp.blogspot.com/-cwSG4422GJU/Tx6YNmRDhSI/AAAAAAAAF-M/f9i2x5SmHQk/s640/IMG_0630.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">სათაფლია</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-vtlCFTCUvmk/Tx6YPzoRaCI/AAAAAAAAF-U/7wE3WCGuuz8/s1600/IMG_0648.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://2.bp.blogspot.com/-vtlCFTCUvmk/Tx6YPzoRaCI/AAAAAAAAF-U/7wE3WCGuuz8/s640/IMG_0648.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ქუთაისი</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-8d-yUNmPZtM/Tx6YVeE5e2I/AAAAAAAAF-c/xMYQd2_VrsY/s1600/IMG_2706.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-8d-yUNmPZtM/Tx6YVeE5e2I/AAAAAAAAF-c/xMYQd2_VrsY/s640/IMG_2706.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ხარაგაული</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<ul>
<li>ბალახის სუნი მომენატრა.</li>
<li>ზაფხულის მწველ მზეზე, მიწაზე წოლა და ზაფხულის ხმები.</li>
<li>ფეხის თითზე შემოცოცებული ჭიანჭველა.</li>
<li>ფეხისგულების ტკივილი, ხმელ მიწაზე გავლისას.</li>
<li>ცივ მდინარეში ჭყაპუნი.</li>
<li>ძალაგამოლეულად ფერდობზე დაფერთხება და ზურგჩანთის მოუხსნელად ქიშმიშის ძებნა, გასაკვნეტად.</li>
</ul>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-hDDaXK1shdM/Tx6YbjygGXI/AAAAAAAAF-k/Wpffg3Ssq80/s1600/IMG_2794.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-hDDaXK1shdM/Tx6YbjygGXI/AAAAAAAAF-k/Wpffg3Ssq80/s640/IMG_2794.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ხარაგაული</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-dvdKNcZcqTw/TGBj4kPSa4I/AAAAAAAAEuU/WCm7VpLz8EI/s1600/IMG_7222.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-dvdKNcZcqTw/TGBj4kPSa4I/AAAAAAAAEuU/WCm7VpLz8EI/s640/IMG_7222.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ტყე ,მდინარე</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-gLYGo4o4VzU/TZysk_K6KGI/AAAAAAAAFSY/8fDllNIJ7Kc/s1600/DSC02355.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-gLYGo4o4VzU/TZysk_K6KGI/AAAAAAAAFSY/8fDllNIJ7Kc/s640/DSC02355.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ბანაკი ნუნისში</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-5xB5k6_zVcY/Ti8KYgmfuoI/AAAAAAAAFu0/bi6e1wUAnD8/s1600/17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://4.bp.blogspot.com/-5xB5k6_zVcY/Ti8KYgmfuoI/AAAAAAAAFu0/bi6e1wUAnD8/s640/17.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">თუშეთის დაკარგული ბილიკი</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-LPiKjZAsDd0/Tx6YkriNXWI/AAAAAAAAF-0/7eK18dTT_ug/s1600/IMG_7179.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-LPiKjZAsDd0/Tx6YkriNXWI/AAAAAAAAF-0/7eK18dTT_ug/s640/IMG_7179.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fuck Off </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<ul>
<li>თმა, გადაწეული და კეფაზე გამოკვანძული.</li>
<li>თმის საჭერი, საქამრეზე შებნეული და რეზინი, მაჯაზე გაკეთებული, ყოველი შემთხვევისთვის, რა იცი, რა ხდება.</li>
<li>უცნობი მასპინძლის მიერ მოდუღებული ყავა.</li>
<li>გზის პირას დგომა გაშვერილი ხელით, ავტოსტოპის მოლოდინში.</li>
<li>დღეები, როცა არ იცი, სად დაგიღამდება, როგორ, რანაირად...</li>
<li>მოლოდინების ჟრუანტელები და კითხვა: "რა ჩავალაგო" ზურგჩანთის ყველა ჩალაგებისას, მიუხედავად იმისა, რომ უკვე მერამდენედ ისა...</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-vmXhRlXjOzE/Tx6Yrf9h9eI/AAAAAAAAF-8/bkpgbwKnbR4/s1600/IMG_7189.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-vmXhRlXjOzE/Tx6Yrf9h9eI/AAAAAAAAF-8/bkpgbwKnbR4/s640/IMG_7189.jpg" width="640" /></a></div>
<br /><br />
<br /><b>მოდი, მე ახლა მოვკვდები</b><br />
და<br />
ზაფხული რომ მოვა, გამომაღვიძე<br />
მითხარი, რომ მზე ამოვიდა,<br />
რომ დროა ჩანთა ჩავალაგო და <br />
<br />
ბილიკებს შევუყვე.<br />
<b><br />
</b><br />
<b>როდემდე?</b><br />
სანამ ცოცხალი ვარ, დასასრულამდე.<br />
<br />
<b>სადამდე?</b><br />
თავგადასავლამდე, სიკვდილამდე, სიყვარულამდე.<br />
<br />
<b>რისთვის?</b><br />
საკუთარი თავის გადასარჩენად.<br />
<br />
ისუნთქე, პერ, ისუნთქე. <br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-WDmQuSluDq4/Tx6YBniBJGI/AAAAAAAAF9s/GJuoG9wytsM/s1600/34980_1451640984123_1626223699_1059776_5992538_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-WDmQuSluDq4/Tx6YBniBJGI/AAAAAAAAF9s/GJuoG9wytsM/s640/34980_1451640984123_1626223699_1059776_5992538_n.jpg" width="640" /></a></div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-87552650488962441462011-12-30T16:20:00.000-08:002011-12-30T16:27:49.693-08:00აწ უკვე ჩავლილი ბოდიალობები<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
2011 წლის დასასრულს გახსნილად ვაცხადებ<br />
<br />
და<br />
<br />
გავლილი წლის ერთი სიტყვით დახასიათების უფლება რომ მქონდეს, ვიტყოდი, რომ ეს იყო<b> <span style="color: #990000; font-size: x-large;">გამოღვიძება. </span></b><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-mIr30SSaBIU/Tv5QW9ab5eI/AAAAAAAAF8U/lgUB00aUMuw/s1600/IMG_0286.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/-mIr30SSaBIU/Tv5QW9ab5eI/AAAAAAAAF8U/lgUB00aUMuw/s640/IMG_0286.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">დართლო</td></tr>
</tbody></table>
<br />
ზუსტად ვიცი, რომ <span style="font-size: x-large;"><b style="color: #38761d;">თუშეთით</b></span> უნდა დავიწყო. წასვლის წინ იმდენი ემოცია მქონდა, ვერ მოვითმინე და გამოსამშვიდობებელი <a href="http://www.blogger.com/goog_1809964885">პოსტი</a><a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/07/blog-post_13.html" target="_blank"> </a>დავწერე. მერე იყო <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/07/i.html" target="_blank">ყველაზე ექსტრემალური მგზავრობა ჩემს ცხოვრებაში</a>, მერე კი, <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/07/ii.html" target="_blank">დართლოდან დიკლოში მეცხვარის ბილიკით მიმავალს</a>
გზა ამერია და ალბათ 8-10 საათი ვიარე... დათვს სახლში ვესტუმრე (არ
დაგვხვდა), მდინარეზე გადებული ფარატინა ხიდი ოთხით გადავიარე და დიკლოში
ღამე მისულს იმის ძალაღა მეყო, საძილე ტომარა გამეშალა და შიგ
შევმძვრალიყავი. <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/08/iii.html" target="_blank">დიკლოში.. </a>რაც იყო, კარგი იყო, საკუთარი ხელით მოხვეული ხინკლებიც, დილის შხაპი და დილის ყავის პირველი ყლუპი დაღესტნის მთების ფონზე <br />
<br />
ასე არც ერთი ლაშქრობიდან დაბრუნება არ გამჭირვებია, <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/09/blog-post.html" target="_blank">თითქოს გული დავტოვე იქ. </a>და
დღემდე, როცა ძალიან ცუდად ვარ, მთის ქონდრის ჩაის ვიკეთებ, თუშურ
მელოდიებს ვრთავ, რასაც თუშეთში ვუსმენდი. და მშველის, ყოველთვის. <br />
<br />
თუშეთი ზაფხულში იყო, მაგრამ მანამდე ვიყავი <b style="color: #38761d;"><a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/04/blog-post_18.html" target="_blank">გარეჯში</a>,</b>
მეტალოპლასმასის კარ-ფანჯრიანში, ამჯერად საბერეებიც ვნახე, რომელიც
რამდენიმე წელში ალბათ აღარ იქნება, იმდენად მყიფეა და მიტოვებული.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-cH2Dr1xiUtw/Tv5RwCqo-0I/AAAAAAAAF8s/My-mM6zE2rw/s1600/210165_214461361905985_100000263683371_798055_2665984_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://2.bp.blogspot.com/-cH2Dr1xiUtw/Tv5RwCqo-0I/AAAAAAAAF8s/My-mM6zE2rw/s640/210165_214461361905985_100000263683371_798055_2665984_o.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">სადღაც, ტყეში</td></tr>
</tbody></table>
<br />
მაისში გადავწყვიტე, რომ <b><span style="color: #38761d;">ბორჯომ-ხარაგაულის ნაკრძალში</span></b>, დედაბერას მთის გავლით, ნუნისში ჩავსულიყავი. (მეოთხე ბილიკი). <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/05/blog-post.html" target="_blank">ეს იყო ყველაზე ცივი ლაშქრობა, სადაც ოდესმე ვყოფილვარ</a>.(სიცივეს
ვერ ვიტან). დღემდე ვერ ვხვდები, როგორ შევინარჩუნე სიმშვიდე მაშინ, როცა
ნისლიან და თოვლიან ტყეში, სრულიად სველი ფეხსაცმელით აღმართ-დაღმართ
სრულიად უმიზნოდ დავბოდიალობდი, დაკარგული. სრულ სიბნელეში რომ ჩავაღწიეთ
იქამდე და გამოვიცვალე, გავშრი და კეთილმა ადამიანმა მომცა ყავა და მე
ვსვამდი და ვიყავი მსოფლიოში ყველაზე ბედნიერი და მშრალი ადამიანი. <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/05/2.html" target="_blank">მომდევნო ორი დღე</a> იყო სრული რელაქსაცია, სიმღერა, ქეიფი და ისა.<br />
<div style="color: #38761d;">
<b><br />
</b></div>
<b><a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/05/blog-post_30.html" style="color: #38761d;" target="_blank">ყაყაჩოებიანი მინდორი</a><span style="color: #38761d;"> </span></b>ვნახე კიდევ. არასოდეს არ გაჩერდეთ დიდხანს ასეთ ადგილას, კინაღამ წერილი წავიღე.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-yCb_1WGvfP0/Tv5ROOI3YaI/AAAAAAAAF8g/l1bEAi4iOoA/s1600/IMG_2705.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://1.bp.blogspot.com/-yCb_1WGvfP0/Tv5ROOI3YaI/AAAAAAAAF8g/l1bEAi4iOoA/s640/IMG_2705.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">პანორამების ბილიკზე</td></tr>
</tbody></table>
<br />
ივნისში კიდევ ერთი შანსი მივეცი ბორჯომ-ხარაგაულის პარკს და <a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/06/blog-post_27.html" target="_blank"><b style="color: #38761d;">ანდრია პირველწოდებულის, ანუ ე.წ. პანორამების ბილიკი</b> გავიარე</a>.
ზღაპრულად ლამაზი იყო მართლა. ჩამოვჯექი სადღაც, რომელიღაც კლდეზე და
სიმსუბუქის, თავისუფლების, სილაღის და ბედნიერების შეგრძნებამ იმდენად
ამავსო, რომ ტირილი დავიწყე ჩემდაუნებურად.<br />
<br />
აგვისტოში, სრულიად<a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/08/blog-post_29.html" target="_blank"> სპონტანურად ავდექი და გზას დავადექი</a>
ოთხ ადამიანთან ერთად, ისე, რომ არ ვიცოდი, სად მივდიოდი. არ ვიცი იმათ
როგორ, მაგრამ მე ძალიან კარგი მოგონებები შემომრჩა. თუმცა დავასკვენი, რომ<b><span style="color: #38761d;"> ქუთაისი</span></b> და მისი შემოგარენი სხვა სამყაროა და მიწისქვეშა მოგზაურობები ძალიან მომწონს.სათაფლია და ყუმისთავის მღვიმეები.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-fM7VCIo83M4/Tv5TgkhrEhI/AAAAAAAAF84/9Js9fXRp9O4/s1600/IMG_0230.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://2.bp.blogspot.com/-fM7VCIo83M4/Tv5TgkhrEhI/AAAAAAAAF84/9Js9fXRp9O4/s640/IMG_0230.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">მუცო</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>შატილში და მუცოზეც</b> ვიყავი.ძალიან დიდხანს აღარ წავალ, სანამ დაიაურების ტრაგედია სულ ცოტათი მაინც განაკლებადმტკივნეულდება იქაურებისთვის.<br />
<br />
<b>ბახმაროში</b> ვიყავი, გზადაგზა ზღვაც მოვინახულეთ...<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>წვრილ-წვრილი ამბები</b></span><br />
<ul style="text-align: left;">
<li>წელს ორი ადამიანი წავიდა ჩემი ცხოვრებიდან, სამუდამოდ. გარდაიცვალნენ.არ მინდა ამაზე წერა საჯაროდ.<br />
</li>
<li>ძალიან ბევრი ახალი, კარგი, ლამაზი, საინტერესო და საყვარელი
ადამიანი გავიცანი, მდედრობითი სქესის, საიდუმლო ჯგუფი გვაქვს და გაგვაქვს
და გამოგვაქვს. რამდენიმე ადამიანისგან იმხელა მხარდაჭერა ვიგრძენი,
არაოსდეს დამავიწყდება.<br />
</li>
<li><a href="http://bunbunland.blogspot.com/2011/12/blog-post.html" target="_blank">ტრენინგებზე</a>
დავიწყე სიარული, სინტონში, თუ სინტონზე, თუ.. მოკლედ, რა მნიშვნელობა
აქვს, მთავარი ისაა, რომ ძალიან მომწონს. (მადლობა დოდის და კიდევ იმათ).</li>
<li>ზოგადად, წელს სოციალურად გაცილებით უფრო აქტიური წელი მქონდა. </li>
<li>გამოვიღვიძე</li>
<li> *****************************************************************<br />
</li>
</ul>
<div style="color: #a64d79;">
<span style="font-size: x-large;">ახალი სიცოცხლე</span></div>
<br />
წელს სკვინჩა კიარადა მარიამი გაჩნდა, პატარა მარიკო, სამეგობროს პირველი შვილი.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b style="color: #a64d79;">ხვალ უკვე ახალი წელია</b>, </span>სახლში სრული ქაოსია, ყველაფერი ყირაზე, საქმე უამრავი, დრო ძალიან ცოტა (მეგონა, რომ ახალი წელი ზეგ იყო, არ მკითხოთ, რატომ).<br />
<br />
<b style="color: #38761d;">საყვარელო სანტა</b>,
მომიტანე სიმშვიდე, ჰარმონია, დამიბრუნე საკუთარი თავი, ბევრი დრო
იმისთვის და იმათთვის, რაც/ვინც მიყვარს. ბევრგან მაბოდიალე,
(ავტოსტოპი/ზურგჩანთა და ქვეყნის ფარგლებს გარეთ მირჩევნია, თუ
მაინცადამაინც დაკონკრეტება მოგესურვება). საინტერესო ადამიანები გამაცანი,
ბევრი დადებითი და სიხარულიანი ემოცია მაჩუქე, გარკვეულობა დამიბრუნე და
საკუთარ სურვილებში მინდა გავერკვიო კიდევ, ოღონდ ეს ალბათ შენი კი არა,
ჩემი გასაკეთებელია.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-DTRWRMvIJIk/Tv5UW-GCs4I/AAAAAAAAF9E/jkLDew9ulXY/s1600/IMG_0306.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="http://4.bp.blogspot.com/-DTRWRMvIJIk/Tv5UW-GCs4I/AAAAAAAAF9E/jkLDew9ulXY/s640/IMG_0306.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ბახმაროსკენ მიმავალ გზაზე გადავიღე</td></tr>
</tbody></table>
<br />
მე მაინც ძალიან მიყვარხარ და ფანჯრის რაფაზე რძე და პეჩენიები გელოდება. </div>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-20886014357956268952011-12-18T10:57:00.001-08:002011-12-18T14:17:46.152-08:00მუხტებზე, მზეზე, დედამიწაზე<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-Q6S5cG9IUDI/Tu5eSy6CMEI/AAAAAAAAF78/G1mvR2Lm45c/s1600/friendship.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 394px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-Q6S5cG9IUDI/Tu5eSy6CMEI/AAAAAAAAF78/G1mvR2Lm45c/s400/friendship.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5687587056411357250" border="0" /></a><br /><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">ისტორია პირველი</span></span><br /><br />ერთხელ, შემთხვევით facebook-ზე რაღაც საიდუმლო და დახურულ ჯგუფში აღმოვჩნდი, მივიხედ-მოვიხედე, მოვშინაურდი, ფეხი მოვირთხი და დაკვირვებას შევუდექი.<br /><br />ცოტა ხანში აღმოჩნდა, რომ ჯგუფში გაერთიანებული ადამიანების ნაწილს უკვე ვიცნობდი, ნაწილზე უკვე გამეგო რამე, ნაწილი კი მაშინღა აღმოვაჩინე.<br /><br />და მერე დაიწყო... ჭუკჭუკი, ინფორმაციის გაცვლა, რჩევები, გასაჭირში გვერდზე დადგომები, ერთმანეთის წეწვა-გლეჯვა და მეორე წუთას კრუტუნი.<br /><br />ერთხელაც ერთმა გოგომ ინფორმაცია დადო იმაზე, რომ მზიანი სახლის პიროვნული განვითარების ტრენინგები (სინტონი) იწყებოდა და რომ "იქ თავზე ხელს არავინ გადაგისვამთ, ეს იქნება ნამდვილი სახის ახევა". იმ პერიოდში თვითგვემის ხასიათზე ვიყავი, ამიტომაც შევავსე განაცხადი.<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >ისტორია მეორე</span><br /><br />მოგეხსენებათ, ბავშვებზე და წვრილშვილიან დედებზე არ ვგიჟდები. არ მომწონს ის კრუხული დამოკიდებულება, რასაც ძალიან ხშირად ვხედავ გარშემო და უბრალოდ, გვერდზე გავდივარ ხოლმე, it`s not my business და ვთვლი, რომ ჩემი ცხვირი უნდა გავწიო რაც შეიძლება შორს და საფუძვლიანად.<br /><br />ერთხელ, რომელიღაც ფორუმის რომელიღაც რიგით ექსკურსიაზე წავედი და ისე მოხდა, რომ წვრილ და გვერდისვერაქცევად ბილიკზე ვიღაც ორი გოგოს უკან მოვხვდი. ერთ-ერთი მათგანი თავის ორ პატარა ბავშვზე ლაპარაკობდა, იმაზე, როგორ უჭირდა და როგორ ასწავლა ძალიან პატარებს დამოუკიდებლად ჩაცმა, ჭამა და საერთოდაც, როგორ აჩვევდა დამოუკიდებლობას + თვითონ იმარტივებდა ცხოვრებას და ეს იყო პირველი შემთხვევა, როცა არც გავღიზიანდი, არც გამეცინა, არც გვერდზე გადახვევა მომინდა. "not bad, not bad" გამომეტყველებით ვიქნევდი თავს გონებაში. მთელი ის დღე იმ გოგოს უკან დავცანცარებდი და ვუსმენდი ჩემი აზრით შეუმჩნევლად.<br /><br />მერე ახლოდან გავიცანი ეს მშობლები+ორი ბავშვი და უკვე "not bad" კიარადა "omg, that`s perfect" გავიჩითე.<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >ისტორია მესამე ანუ რიბირაბო</span><br /><br />მიყვარს ახალი ადამიანები, მცირე დოზებით ოღონდ. და მხოლოდ მაშინ, როცა ამისათვის წინასწარგანწყობა მაქვს. რომელიმდენიღაცა მეცადინეობაზე "ოჯახებად" დაგვყვეს და ჩემი ორივე ნაცნობი და პოზიტიური ადამიანი სხვა ოჯახებში მოხვდა. აი, რომ არ შემრცხვენოდა, გულამოსკვნილი ვიტირებდი, ისე წამიხდა ხასიათი. ყელზე თოკგამობმული ცხვარივით მივესვენე ოჯახთან, რომელიც ჩემთვის მაშინ სრულიად უცნობი 5 თუ 6 ადამიანისგან შედგებოდა და ოჯახის სახელის, ღერბის და ა.შ. მოფიქრებას შევუდექი. ისე ვიყავი, როგორც აკვარიუმიდან ამოყვანილი თევზი, რომელიც ცხელ ტაფაზე დააგდეს და თან პეემესი აქვს.<br />მერე, ისე, რომ მეც ვერ მივხვდი, ისე გადმომედო ახალი ადამიანების პოზიტიური და მშვიდი განწყობა და საკმაო წვლილი შევიტანე პლაკატის დამზადებაში.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">დღეს გვქონდა სავარჯიშო იმაზე, თუ როგორ არ უნდა მოვექცეთ სხვისი მუხტის და განწყობის ქვეშ და პირიქით, როგორ გადმოვარჯულოთ ისინი ჩვენს ნოტაზე.</span><br /><br />შინაგანი სიმშვიდის შენარჩუნება არა კვახი, ვხარხარებდი როგორც მომესურვებოდა, ვერ დავიჭირე უემოციო სახე. მაქსიმუმი, რაც შევძელი, გაბრაზებული გამომეტყველება იყო.<br /><br />მერე ამ ყველაფერს განხილვაც მოყვა და მივხვდი, რომ <span style="font-weight: bold;">მე უფრო მიმღები ვარ, ვიდრე გამცემი. </span>ძალიან მალე ვიჭერ ადამიანების განწყობას და იგივეს ვუბრუნებ საპასუხოდ. გამიღიმებ? გაგიღიმებ. დამარტყავ?-ჩემგან აუცილებლად მიიღებ საპასუხო დარტყმას. გიყვარვარ?-მეც მიყვარხარ. გეჯავრები?- გამარჯობა. ვერ გიტან. არ ვიკავებ ემოციებს და მეგობრულობასაც და აგრესია/ცუდხასიათსაც ერთნაირად ვასხივებ. ეს მე არაფერს არ მიშავებს, როგორც წესი.<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">მაგრამ... არის ერთი დიდი მაგრამ.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">ეს პერი ქალაქის პერია და ძალიან განსხვავდება ტყეში მობოდიალე პერისგან, რომელიც...</span><br /><ul><li>დაიკარგა ბორჯომის ტყეში, სციოდა, გრძნობდა, როგორ ვერ გრძნობდა ფეხის თითებს,(ტავტოლოგიას არ ვიმჩნევთ არც აქ, არც სადმე სხვაგან) არ იცოდა რამდენ ხანში გააღწევდა ან საერთოდ თუ გააღწევდა დაღამებამდე ამ თოვლიანი, ნისლიანი, ტალახიანი და ხრამებიანი ტყიდან, ეშინოდა ფეხის დაცურების, მდინარეზე გადებულ თოვლის ხიდზე გადასვლის, უსმენდა გოგოების ისტერიკებს და ძალიან, ძააააალიან მშვიდად დადიოდა წინ და უკან, იმიტომ რომ ასე იყო საჭირო.<br /></li><li>თუშეთში ცალ ფეხზე დაიკიდა სიმაღლის რომ ეშინოდა, ცურვა რომ არ იცოდა, მდინარეზე გადებულ ოთხ კინკილა მოქანქარე მორზე დაჯდა და გადავიდა. მერე რა, რომ შუა გზაზე დაბლა ჩაიხედა, თავბრუ დაეხვა და დაუტრიალდა დედამიწა. თვალი დახუჭა, ათამდე დაითვალა, მერე გაახილა და გზა გააგრძელა. (ნამდვილად არაა სასიამოვნო შეგრძნება, როცა ეს მორები ფეხქვეშ მოძრაობენ, სადღაც მეტრანახევრით ან უფრო მეტად დაბლა დიდლოდებიანი და ყინულივით ცივი მდინარეა და შენ ზუსტად იცი, რომ თუ ჩავარდი, ჩკა. არადა ისე თავგადასვლიანად მახსენდება :გულიკი:).<br /></li></ul><ul><li><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-ljrDmM9BQeA/Tu5bNGlSdtI/AAAAAAAAF7w/kgr0q8bRqY0/s1600/11.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-ljrDmM9BQeA/Tu5bNGlSdtI/AAAAAAAAF7w/kgr0q8bRqY0/s400/11.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5687583660078954194" border="0" /></a></li></ul> <p>არც ერთ შემთხვევაში სიმშვიდის შენარჩუნება არ გამჭირვებია, არც მობილიზება და გარეგან ფაქტორებზე თვალის დახუჭვა ან იგნორირება. ახლა ვერ ვხვდები, იქ რამ გადამიყვანა, მაგრამ იმ მომენტში ძალიან ბუნებრივად ავიყვანე საკუთარი თავი ხელში და სხვების პანიკამ უბრალოდ, გამაღიზიანა, მაგრამ ცოტა ხანში ეგეც აღარ მადარდებდა.<br /></p><p><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;">ჰმმ, ვითომ ჩემში ორი პერი ცხოვრობს?</span></span></p><p>ერთი, რომელიც ძალიან სენსიტიურად აღიქვავს და რეაგირებს გარემოს სიგნალებზე და მუხტებზე და მეორე, რომელი ძალიან მშვიდი და შინაგანად გაწონასწორებულია, როცა ეს მართლა საჭიროა.<br /></p><span style="font-size:130%;">ხოდა, რა შუაშია ახლა ეს სამი ისტორია?</span><p><span style="font-weight: bold;">პირველი ისტორია</span> რომ არა, მე სინტონზე ვერასოდეს ვერ გავიგებდი</p><p><span style="font-weight: bold;">მეორე ისტორია</span> რომ არა, მე არ მექნებოდა სინტონისადმი ასეთი კარგი დამოკიდებულება</p><p>და <span style="font-weight: bold;">მესამე ისტორია</span> უბრალოდ, იმიტომ დავწერე, რომ დღეს ჯგუფში ამ ყველაფრის მოყოლა ძალიან უადგილო იქნებოდა, არადა მინდოდა, სადმე დამეწერა. ხოდა, "ხურდაში" ის წინა ორი ისტორიაც მოვაყოლე.<br /></p><p>პ.ს. ასეთი გულახდილი პოსტი ამ ბლოგს არ ახსოვს თავისი არსებობის მგონი 3 წლის მანძილზე და ძალიან მკაცრადაც ნუ განმსჯით, გახსოვდეთ რომ ჩვენ ყველას გვყავს ჩვენი ოფოფები, უბრალოდ, აქ ჩემები თავისუფლად დაფრინავენ და თქვენებივით გალიებში არ სხედან. :დ<br /></p>p.s. <iframe src="http://www.youtube.com/embed/c9KHo9z86rA" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-31622903938102707192011-11-18T12:59:00.000-08:002011-11-18T13:20:15.390-08:00მოხუცი ქალი, რომელიც ახლა ალბათ უკვე მკვდარია<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-T2SsiCKO1eY/TsbL42Q_mSI/AAAAAAAAF7U/ZoB1xZI_ZCU/s1600/IMG_6949.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-T2SsiCKO1eY/TsbL42Q_mSI/AAAAAAAAF7U/ZoB1xZI_ZCU/s400/IMG_6949.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5676448557846993186" border="0" /></a><br /><br />ორი თუ სამი წლის წინ, ენქაუნთერს რომ ვთამაშობდი ხოლმე, ღამე დავბოდილობდით, თამაშს ვგეგმავდით, ტურების ლოკაციებს ვარჩევდით. ერთ-ერთ ასეთ გასვლაში მოხუცი ქალი ვიპოვეთ, თოვლში და ყინვაში, როცა სქელი დუტის ქურთუკი მეცვა და მაინც ვიყინებოდი, სკვერში იჯდა მოკუნტული და ზემოდან პარკი და მუყაო ეფარა.<br />პოლიცია გამოვიძახეთ, მოვიდნენ, კითხვები დაუსვეს. არეულად პასუხობდა, თავს მაღლა არ წევდა, აშკარად უნდოდა, თავი დაგვენებებინა და მალე წავსულიყავით.<br />პატრულმა უარი თქვა სადმე წაეყვანა, აზრი არ აქვს, ერთი ღამით თუ წავიყვანთ, მერე მაინც გარეთ უნდა გამოვუშვათო. თან დააყოლეს, "რამდენი ასეთია"...<br /><br /><span style="font-weight: bold;">სარეცხი გავფინე წეღან, ყინავს გარეთ და ისევ ის ბებო გამახსენდა.</span><br /><br />მოკვდა ალბათ უკვე და ამ ზამთარსაც ბევრი მისნაირი ვერ გადაიტანს.<br /><br />ხოდა, მე ეგოისტურად მიხარია, რომ თავშესაფარი მაქვს და ასეთ ამინდში ყოველთვის მახსენდება ის ბებო, ყინვაში.<br /><br />და ბებო, აღდგომის კვერცხებით.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">საწოლის სირბილე რომ დააფასო, ცივ იატაკზე უნდა დაიძინო.</span> ან ერთხელ მაინც უნდა წახვიდე ლაშქრობაში და კარავში, პარალონზე ორი-სამი დღე ძილის მერე სახლში დაბრუნებისას ორმაგად დააფასებ ცხელ შხაპს და ბალიშს.<br /><br />არა, რა სენტიმენტები, უბრალოდ, სარეცხი გავფინე და ძალიან შემცივდა, ტვინიც მომეყინა და ვბოდავ.<br /><br />p.s. ზედა სურათი რომში გადავიღე, დღემდე არ ვიცი, რა წერია ზედ.პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-29416617972483745732011-11-06T11:16:00.001-08:002011-11-06T11:28:36.807-08:00არმაგედონი<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-81ev24T8s7c/Trbd4EYndlI/AAAAAAAAF6k/o0PXyvfjKw8/s1600/Armageddon-1998.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 285px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-81ev24T8s7c/Trbd4EYndlI/AAAAAAAAF6k/o0PXyvfjKw8/s400/Armageddon-1998.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5671964736039122514" border="0" /></a><br /><br />"არმაგედონს" მოვკარი თვალი წეღან ტელევიზორში და ჩავუჯექი, ახალი დაწყებული იყო მგონი, აი ეიჯეის რომ დასდევს ლივის მამა და ფეხში ესვრის, იმ მომენტიდან გავაგრძელე, გულაჩუყებულმა და ალაგ-ალაგ აცრემლებულმა.<br /><br />ახლა რატომ აღარ იღებენ ასეთ ფილმებს?! ან იქნებ, უბრალოდ, მე გავქვავდი და მაქსიმალურად ვბლოკავ ემოციებს?<br /><br /><br /> ისღა დამრჩენია, ლარს ფონ ტრიერის "სიბნელეში მოცეკვავე" ჩავრთო და ბოლომდე მივიყვანო. თავის დროზე მივხვდი, რომ ვერ შევძლებდი ფინალისთვის მეყურებინა, ახლა უკვე შემიძლია.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-jjq4KU3IlUI/Trbe5c_voKI/AAAAAAAAF6w/rv6bydffk8M/s1600/Pianist.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 281px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-jjq4KU3IlUI/Trbe5c_voKI/AAAAAAAAF6w/rv6bydffk8M/s400/Pianist.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5671965859337183394" border="0" /></a><br />p.s. ფილმი, რომელიც ძალიან ბევრჯერ მაქვს ნანახი და დღემდე არ მომბეზრებია: "პიანისტი"<br /><br />პ.პ.ს. ხო, ვიცი რომ ლარს ფონ ტრიერი რულზ და ბლაბლაბლა, მარა მე ერთი უცოდინარი კინოარამოყვარული ვარ და მაინც პიანისტი მიყვარს და მირჩევნია :)პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-59823991396173847892011-10-23T04:07:00.000-07:002011-10-23T05:01:31.484-07:00"ჩემი ავტობუსის" მგზავრები<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-fKE0Ld9eswk/TqP_F9DAJxI/AAAAAAAAF5o/g29-ksT4pNE/s1600/Bus_People_by_pablove.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 142px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-fKE0Ld9eswk/TqP_F9DAJxI/AAAAAAAAF5o/g29-ksT4pNE/s400/Bus_People_by_pablove.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666653233913800466" border="0" /></a><br />ყოველდღე, ათს რომ რაღაცეები დაააკლდება, 150 ნომერ ავტობუსს ვაჟას კუთხეში ვხვდები.სალაროს კუთხეში ვიყუჟები ჩემი წიგნიანად და აბზაცს და აბზაცს შორის ხალხის თვალიერებას ვიწყებ.<br /><ul><li>ვაჟას მეტრომდე არმისული, მსუქანი ქალი ამოდის, უკან გადაწკეპილი თმით, გაუკეთებელი წარბებით, ტომარასავით ტანსაცმლით. ორი ბავშვი ყავს: გოგო-ბიჭი, 4-5 წლისები არიან, სულ ლაპარაკობენ, მოძრაობენ, წიკვინებენ, მღერიან, მხეცობენ. ქალი ამ დროს ისეთი სახით ზის, შეგეცოდება, რამე უთხრა, გასავათებული, გადაღლილი, უფერული, ბავშვების კითხვებზე მექანიკურად მოპასუხე... ამასწინათ გავარკვიე, მსუქანი კი არაა, ორსულადაა თურმე. ანუ ცოტა ხანში უკვე ორი ბავშვის ჭყიპინს მესამის ჩხავილიც დაემატება. ან უფროსს სკოლაში მიიყვანს, მარშუტს ცოტა სხვანაირად დაგეგმავს და ჩემი ყურებიც დაისვენებენ. ყაზბეგზე, სმაილის მაღაზიასთან ჩამოდიან ხოლმე, მძღოლს ხშირად ეჩქარება და რამდენჯერმე კინაღამ კარში მოაყოლა ბავშვები.<br /></li><li>ვაჟაზე, შუსუსუს თუ რაღაც მწვანე დებილობას რომ გაცდები, ოფის1-ს მაღაზიასთან, გაჩერებაზე სტუდენტი გოგო ამოდის ხოლმე. (გარეგნობა+150 ვაკეში მიდის). ძალიან ლამაზია, გამხდარი , სწორი ყავისფერი გრძელი თმით, სქელი, თვალებზე ჩამოფხატული ჩოლკით, ბუნებრივად დაბუშტული ტუჩებით. ხანდახან ნომრიანი (ალბათ) სათვალე უკეთია და ძალიან უხდება. სქელძირიანი ბათინკებით, ფენეჩკებახსმული, არასტანდარტული და ძალიან საყვარელი. დაახლოებით ასეთი. <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-4hiFG67gexg/TqQBW7d97hI/AAAAAAAAF6A/QAkxkAi9ek0/s1600/porcelain_by_ladydamedoctorbritt-d3feg2u.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 320px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-4hiFG67gexg/TqQBW7d97hI/AAAAAAAAF6A/QAkxkAi9ek0/s400/porcelain_by_ladydamedoctorbritt-d3feg2u.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666655724571061778" border="0" /></a></li><li>ორი ძალიან, ძაალიან მოხუცი კაცი, მუდმივად ერთიდაიგივე ადგილას, შუა კარის მერე მეორე ორადგილიან სკამზე სხედან, ხელში ძველმოდური პორტფელები უჭირავთ და სულ მგონია რომ სადმე კვლევით ინსტიტუტში მიიჩქარიან, დადებენ პორტფელებს მაგიდაზე, სადაც კომპიუტერი რასაკვირველია არ დგას, გადაწმენდენ მტვერს და მთელი დღე დახაზავენ, წაიკითხავენ ჟურნალებს და ძველ დავთრებს დაწერენ, რომ მერე ცეცხლგამძლე, რკინის კარადაში ჩაკეტონ. ფანჯრის რაფაზე აუცილებლად ედებათ რაიმე მცენარე, რომელსაც კვირაში ერთხელ უსხამენ წყალს, კარადის რომელიმე კუთხეში კი ყავადანი, ყავა ან ჩაი, და რამე სასუსნავი.</li><li>ძალიან ჭუჭყიანი 40-50 წლის ქალი, მორებივით დასიებული ფეხებით, დახეთქილი ქუსლებით და ბიჭი, ალბათ 10-15 წლის, ისიც ჭუჭყიანი. ორივეს ისეთი ფერი აქვთ თითქოს მთელი დღეები ზღვის სანაპიროზე არიან. ზაფხულობით ამ ქალს ისეთი პარკები დაქონდა, ზღვაზე სიმინდმზესუმზირის დამტარებლებს რომ დააქვთ ხოლმე. ბავშვიც არ გავს სკოლაში მიმავალს, ნეტა ვინ არიან და საით გაუწევიათ, მიახლოებითაც კი ვერ ვხვდები ხოლმე. იქნებ მათხოვრობენ? მაგრამ კანის ძალიან გარუჯულ-გადარუჯულ-გამომხმარი ფერი?</li><li>მსუქანი გოგო, ყოველდღე სხვადასხვანაირად და ყოველთვის ლამაზად აცვია, ოღონდ დამჯდარი არ მინახავს არასოდეს.<br /></li></ul>ხოდა, ხომ არ ვიცი ვინ არიან და მაინც, მგონია რომ ვიცნობ და ერთხელაც მექანიკურად მივესალმები ალბათ...პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-84317822455283566302011-10-19T07:54:00.000-07:002011-10-19T07:55:28.032-07:00R.I.P<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-3-0oo8LUIAE/Tp7kqs0kRmI/AAAAAAAAF5M/7qyrVwtqZ9E/s1600/zimbabwe220black.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-3-0oo8LUIAE/Tp7kqs0kRmI/AAAAAAAAF5M/7qyrVwtqZ9E/s400/zimbabwe220black.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5665216803515942498" border="0" /></a><br /><br />Alexanderპერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-89393797070592933202011-10-12T10:16:00.001-07:002011-10-12T12:27:24.605-07:00გოგონა დრაკონის ტატუთი<blockquote>მე მიყვარს სულაკაურის გამომცემლობა.</blockquote><br /><br />არა იმიტომ, რომ ჩემი <a style="color: rgb(0, 102, 0);" href="http://sulakauri.ge/books/search/%E1%83%9E%E1%83%9D%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%98">ჰარი პოტერი</a> გამოსცეს<br /><br />არც იმიტომ, რომ <a style="color: rgb(0, 102, 0);" href="http://sulakauri.ge/books/single/20/">ყველაზე გემრიელი კულინარიული წიგნი</a> დამიბეჭდეს<br /><br />უბრალოდ, სულ რაღაც საინტერესოს გამოჩიჩქნიან ხოლმე.<br /><br />ასეთი იყო ჩემთვის ფილიპ პულმანის <a style="color: rgb(0, 102, 0);" href="http://sulakauri.ge/books/single/257/">ოქროს კომპასი</a><span style="color: rgb(0, 102, 0);">,</span> რომლითაც ისე დავინტერესდი, ტრილოგიის დანარჩენი ორი ნაწილი საიდანღაც გამოვქექე და რუსულად წავიკითხე (ქართულად ჯერ არაა დაბეჭდილი) .<br /><br />ხოდა, კონკურსი რომ გამოცხადდა, ცხოვრებაში პირველად ვისარგებლე იმით, რომ ბლოგერი ვარ და უფასოდ მივიღე სტიგ ლარსონის <a style="color: rgb(204, 0, 0);" href="http://sulakauri.ge/books/single/531/">გოგონა დრაკონის ტატუთი.</a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-OW1SxSl6ZZY/TpXerr5CqPI/AAAAAAAAF5A/xif7cx2nV60/s1600/gogona%2Bdrakonis%2Btatuti-500x500.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-OW1SxSl6ZZY/TpXerr5CqPI/AAAAAAAAF5A/xif7cx2nV60/s400/gogona%2Bdrakonis%2Btatuti-500x500.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5662676948585982194" border="0" /></a><br />ცოტა სადიზმი, ცოტა ძალადობა, ცოტა რომანტიკა, აქა-იქა ეკონომიკური ბლა-ბლა-ბლა, (თავჩაღუნული ვაღიარებ, მაგ გვერდებს მარტო ცალი თვალი გადავავლე), ცოტა შვედური ზამთრის სუსხი, აგუგუნებული ღუმელი და ბევრი ადრენალინი კითხვისას.<br /><br />მთავარი პერსონაჟი სათაურის მიხედვითაც მიხვდები, რომ ქალია, მხარზე დრაკონის ტატუთი, ძალიან ჭკვიანი,რომელიც საზოგადოებამ რატომღაც ქმედუუნაროდ აღიარა და მეურვე დაუნიშნა.<br /><br />"ქმედუურნარო" ლიზბეტი გენიალური ხაკერია, არ არსებობს ინფორმაცია, რომელსაც ის ვერ მოიპოვებს, და საიდუმლო, რომელსაც ვერ გამოჩიჩქნის, საიდუმლო კი ყველა ადამიანს აქვს, მთავარია, იპოვო.<br /><br />გაინტერესებთ, რა ბედი ეწია თინეიჯერ გოგოს, რომელიც მოულოდნელად გაუჩინარდა სრულიად იზოლირებული კუნძულიდან?<br /><br />წაიკითხეთ და გაიგებთ.<br /><br />p.s. პოპ-კორნის მომარაგება არ დაგავიწყდეთ, თუმცა შეიძლება არც გაგახსენდეთ კითხვისას, ალაგ-ალაგ ცოტაარიყოს დაძაბულია .<br />p.p.s. ბავშვი რომ მყოლოდა სახლში, ამ წიგნს ზედა თაროზე შემოვდებდი, არადა, ყდაზე თვალის ერთი შევლებით, ძალიან გავს სასკოლო ასაკის თინეიჯერებისთვის დაწერილ წიგნებს.პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-31294584038704847172011-10-07T03:32:00.001-07:002011-10-07T04:04:17.547-07:00არ იფიქრო, პერ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-vjJ4u-PrE6w/To7Z84mvRnI/AAAAAAAAF4w/hHSRxpidCuA/s1600/shatili2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 335px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-vjJ4u-PrE6w/To7Z84mvRnI/AAAAAAAAF4w/hHSRxpidCuA/s400/shatili2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5660701421661537906" border="0" /></a><br /><br /><br />არ იფიქრო, პერ, არ იფიქრო...<br />უბრალოდ, იარე<br />თუ მაინცადამაინც, იმ ხალხზე იფიქრე, ადრე აქ რომ ცხოვრობდნენ,<br />გზაზე და სიმაღლეზე იფიქრე<br />მუცოს ყველაზე მაღალ წერტილში დაჯექი, ფეხები ძირს ჩაკიდე და<br />თუ მაინცადამაინც, სიმაღლის შეიშინე<br />უკან დასაბრუნებელი გზის შეიშინე<br /><br />ოღონდ არ იფიქრო...პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-78673529238759768752011-09-26T12:53:00.000-07:002011-09-26T13:26:20.156-07:00პერ<iframe src="http://www.youtube.com/embed/DZFURNywy2U" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><br />"იმისთვის, რომ წინ წახვიდე, ჯერ უკან უნდა მოიხედოო"-<br /><br />თქვა ბრეცი-კუკნემ, თეთრი ზეწარი გააფარა , ლამპა აანთო და წარმოდგენაც დაიწყო...<br /><br />დამტვერილ სკივრში ჩაყრილი, სიმინდის ნაქუჩალისგან და ძველმანებისგან გაკეთებული ტიკინები<br />სიმინდის თმის თმით და ულვაშებით<br />და<br /> წარსულით სავსე ნივთები ჩემს კარადებში.<br /><br /><br /><br />გაიღვიძე, პერ...პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-27276057757979016082011-09-16T10:23:00.000-07:002011-09-16T10:51:04.608-07:00არ მჯერა<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-KzNh_WqsV-A/TnOJsyMs5KI/AAAAAAAAF4c/YBMTUHC9Fxg/s1600/w48un.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 302px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-KzNh_WqsV-A/TnOJsyMs5KI/AAAAAAAAF4c/YBMTUHC9Fxg/s400/w48un.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5653013359762400418" border="0" /></a><br /><ul><li><span style="font-weight: bold;">რომ ყველა ლამაზი ქალის სხეული ერთნაირია</span>- ყველა ჩემს მიერ მოწონებული ქალების სხეულები უნიკალური იყო, თავისი აბურცულობებით, შეზნექილობებით და გლუვი ხაზებით და ზუსტად ვიცი, არასოდეს ამერევა სხვაში.<br /></li><li><span style="font-weight: bold;">რომ ფობიის დაძლევა შეუძლებელია</span>- მე დავამარცხე, სიმაღლის.<br /></li><li><span style="font-weight: bold;">რომ არსებობს ადამიანის ფიზიკური/ფსიქიკური შესაძლებლობების ზღვარი</span>.- ორჯერ მეგონა რომ ჭკუიდან ვიშლებოდი/ვერ ვაგრძელებდი გზას. ორჯერვე ავდექი და გავიარე.</li><li><span style="font-weight: bold;">რომ ადამიანი ყველაფერს ეგუება</span>- მაშინ ნევროზები, როგორც ასეთი, არ იარსებებდა.</li><li><span style="font-weight: bold;">რომ ყველა იმ ადამიანს, ვინც გიყვარს/მოგწონს, თავისი, უნიკალური სუნი აქვს კისერში, რომელსაც გრძნობ</span>- არადა მახვილი ყნოსვა მაქვს...<br /></li></ul>პ.ს. ალენ კარის ანტი-მოწევა წიგნი მართლა მოქმედებს.<br /><br />ოღონდ, რაჭული პრინციპით.პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-22887040506448748672011-09-13T12:15:00.000-07:002011-09-13T12:35:20.472-07:00გოგოა, გოგო!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-B-5Cpk1DghM/Tm-sSHDAQwI/AAAAAAAAF4U/g0J0RecaWn0/s1600/105_9361.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-B-5Cpk1DghM/Tm-sSHDAQwI/AAAAAAAAF4U/g0J0RecaWn0/s400/105_9361.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5651925484502532866" border="0" /></a><br /><br />წითელი, ყვითელი და შავი ალქაჯების კლანში მატებაა, გოგო შეგვეძინა, უსერ<br /><br />9-ში პირველად მოუვიდა აზრად რომ უნდა გამომძვრალიყო, გავქანდი ღამის 11-ზე სამშობიაროში და ფეხი... მყარად ზისო, დეიდა ექიმმა... 10-ში უკვე ბოლთის ცემა დაიწყო მუცელში, არარეგულარულად ოღონდ....საღამოს ნემსი გაუკეთეს ნინოს, ჯერ არ იქნება არაფერიო და წამოვედით სახლში... 11-ში ღამის სამზე ესემესი მომივიდა ეკასგან, დაეწყო ტკივილები, გამოიძახეს ქორიძეო და ავნერვიულდი... დილის შვიდ საათზე უკვე მარის ზარმა გამაღვიძა, საკეისროს უკეთებენო, ნამეტანი იყო, წამოვხტით, ქაჯებივით გავიქეცით, ყავის ჭიქით ხელში (მე) და რომ მივედით უკვე გაჩენილი დაგვხვდა.<br /><br /><ul><li>ნუ მანამდე სამი დღე რომ გვანერვიულა და არ გამოდიოდა, ეგ არაუშავს</li><li>დედიკო რომ გააწვალა კაი, ეგეც ჯანდაბას</li><li>მარა რო მოახერხა და ამის ლოდინში რომ გავცივდი და ახლა ოქტომბრამდე ვერ ვნახავ, ამისთვის აუცილებლად მოხვდება ტაკოზე!</li></ul><br />ჰხოდა ისა, დიდი გოგო გაიზარდოს ეს ბუსკუნჭულა.<br /><br />პ.ს. სულ დედამისივით იყურება :ჩუყ:პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-30845509048580738522011-09-10T00:13:00.001-07:002011-10-25T01:34:44.810-07:00თუშეთი, დღე ბოლო და არა უკანასკნელი(?)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-Z7of0VzQrZ0/TmsabYCpjiI/AAAAAAAAF4E/dhZoCNXRyA4/s1600/2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-Z7of0VzQrZ0/TmsabYCpjiI/AAAAAAAAF4E/dhZoCNXRyA4/s400/2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650639215078772258" border="0" /></a><br /><span style="font-size:85%;"></span><blockquote><span style="font-size:85%;">ძალიან დიდხანს ვწელე ამ პოსტის დაწერა, არ ვიცი საიდან უნდა დავიწყო და სად დავამთავრო... ისე, რომ არც ძალიან სოპლებიანი გამოვიდეს, არც ძალიან მშრალი. კიარადა....</span></blockquote><br /><br />კარგი ადამიანები ასე მალე არ უნდა მიდიოდნენ<br /><br />და როცა მიდიან, რჩებიან ადამიანები, რომლებსაც ისინი სულ ახსოვთ და უყვართ<br /><br />და ეს ადამიანები აკეთებენ ისეთ რამეებს, რითაც (ალბათ) იმათი სული იქ კარგადაა და ბედნიერია.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-dc_OkTmHpkg/TmsabJA_XHI/AAAAAAAAF38/U-lvPKjbKy4/s1600/3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-dc_OkTmHpkg/TmsabJA_XHI/AAAAAAAAF38/U-lvPKjbKy4/s400/3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650639211045280882" border="0" /></a><br /><blockquote>კაცი/ბიჭი რომ მოკვდება თუშეთში, წლისთავზე, იმ სახლიდან, სადაც გაიზარდა, დედის ძმის სახლამდე აჭენებენ ცხენებს, გამარჯვებულებს კი ამ ბიჭის ცხენი/ხმალი/ნივთი ერგებათ (ყოველშემთხვევაში, ასე გვითხრა ერთმა ქალმა შენაქოში).</blockquote><br />ჩვენც იგივე გავაკეთეთ ერთი ბიჭისთვის, რომელიც არც თუში იყო, და არც დედის ძმა ყავდა იქ, მაგრამ მთავარი ეგ არ იყო, მთავარი რაღაც სხვა იყო, იმაზე მთავარი, ვიდრე გაშლილი სუფრა, სიმბოლურად გაქცეული სამი ცხენი, მოყაყანე ადგილობრივები, დაგვიანებით მოსული ვიღაც ტიპი, რომელიც ძალიან გავდა დევის შთამომავალს და ალუდი.<br /><br /><br />და მერე წამოვედით<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/-htY-4A9elp8/TmsaCkCwUEI/AAAAAAAAF30/qQ9s2qLBMno/s1600/4.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-htY-4A9elp8/TmsaCkCwUEI/AAAAAAAAF30/qQ9s2qLBMno/s400/4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650638788803711042" border="0" /></a><br />და ეს იყო ძასლიან სევდიანი და მტკივნეული<br /><br />არადა აი ხომ ვიცი, იმიტომ კი არ იყო ასეთი მტკივნეული, რომ<br /><br /><ul><li>თუშეთი იყო</li><li>ჩემი იყო</li><li>ლამაზი იყო</li><li>ფუსთაჰაერიანი და გემრიელწყლიანი და რაღაცნაირსუნიანი იყო</li></ul><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-krtFS_xhi5c/TmsabmSWjyI/AAAAAAAAF4M/aRQZaC4Jd2Q/s1600/1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-krtFS_xhi5c/TmsabmSWjyI/AAAAAAAAF4M/aRQZaC4Jd2Q/s400/1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650639218902732578" border="0" /></a><br />არა, მაგიტომაც იყო, მაგრამ<br /><br />ლაშრობისას მნიშვნელობა აქვს<br /><br /><ul><li>ზოგჯერ იმას, სად მიდიხარ</li><li>ზოგჯერ-ვისთან ერთად მიდიხარ</li><li>ზოგჯერ კიდევ, როგორ მიდიხარ</li><li>და რა თავგადასვლები გელოდებიან წინ</li></ul> და როცა ეს ოთხივე პუნქტი ერთად იყრის თავს და კომფორტიც ემატება, ძალიან ძნელია უკან დაბრუნებები<br /><br /><ul><li>უჰაერობაში</li><li>რუტინაში</li><li>რეალობაში</li></ul>როგორც ხმელეთზე ამოგდებული თევზი, ასე ვიჯექი უზარმაზარ სატვირთოში და თბილისისკენ მოვდიოდით<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-7AwkRMK424w/TmsaCX8UhKI/AAAAAAAAF3s/NZp8KkZ_n8g/s1600/5.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-7AwkRMK424w/TmsaCX8UhKI/AAAAAAAAF3s/NZp8KkZ_n8g/s400/5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650638785555498146" border="0" /></a><br />მაგრამ სანამ თბილისისკენ დავიძვრებოდით, უკანა გზაზე, <span style="font-weight: bold;">გერმანელი სკაუტები დაგვემგზავრნენ</span>, თხუთმეტი- თვრამეტი წლის ბავშვები, თან პასტორი ახლდათ, ყაზბეგიდან მოდიოდნენ, დამშეულები. მანქანის საბარგულის წინა ნაწილში ჩვენ ვისხედით, მეორე, უკანა ნახევარში ისინი.<br /><br />რაღაც მომენტში სიმღერა წამოიწყეს... მერე ჩვენც გადავხედეთ ერთმანეთს და რამდენიმე ამღერდა, მერე ისევ ისინი, მერე ჩვენ. იმათ გიტარა დაიჭირეს, ჩვენ ფანდური გამოვაცოცეთ, ერთმანეთის სიმღერებსაც ავყევით ლალალა-თი და ტაშით და ისა... იმ წუთას გადასარევად გვესმოდა ერთმანეთის, მიუხედავად იმისა, რომ არც იმათ იცოდნენ ქართული, არც ჩვენ გერმანული.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-a5TXXHUNXlA/TmsaCL70p9I/AAAAAAAAF3k/LhHoG1VLeqs/s1600/6.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-a5TXXHUNXlA/TmsaCL70p9I/AAAAAAAAF3k/LhHoG1VLeqs/s400/6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650638782332184530" border="0" /></a><br />თან ბევრი მთის ქონდარი ჩამოვიტანე, ამასობაში უკვე აგრილდა და ყოველ საღამოს, დიდი ჭიქით როცა ვსვამ, ისევ ის ღამე მახსენდება, გარეთ რომ ვიჯექი, ეზოში, მარტო, ციოდა, ხელში ცხელი სურნელოვანჩაიანი ჭიქა მეჭირა და ცას ვუყურებდი, ვარსკვლავებიანს.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-9G55f-pXL7Q/TmsaBka0d0I/AAAAAAAAF3U/tgozpBF8k5E/s1600/8.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-9G55f-pXL7Q/TmsaBka0d0I/AAAAAAAAF3U/tgozpBF8k5E/s400/8.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5650638771724777282" border="0" /></a><br /><br /><br />მე დავბრუნდები.<br /><br />ალბათ.პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-27900058502137675852011-08-29T10:12:00.001-07:002011-10-25T01:34:44.819-07:00პრომეთესკენ მიმავალი გზა რომელიც კუჭზე გადიოდა<blockquote>მიყვარს, როცა ადამიანებს შეუძლიათ, ყველაფრის მიუხედავად, აი ასე, უცებ, აიღონ ჩანთები და ყოველგვარი გეგმის გარეშე გაუდნენ გზას, რომელიც აუცილებლად მიიყვანს სადმე.</blockquote>
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-4WgTkh51S-Y/Tl3nkBjlRZI/AAAAAAAAF28/hUikur57Fns/s1600/2.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 360px; height: 270px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-4WgTkh51S-Y/Tl3nkBjlRZI/AAAAAAAAF28/hUikur57Fns/s400/2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646924113871455634" border="0" /></a>
<br /><blockquote>
<br /></blockquote>
<br />პარასკევს დილით ყაზბეგში მივდიოდი, საღამოსკენ ბორჯომი გადავწყვიტე, შაბათს დილის ათ საათზე ქუთაისის მარშუტკაში ვიჯექი და სადღაც რომელიღაც მღვიმეში მივდიოდით მე, ხათო, იმედა და გიორგი.
<br />
<br />ბავშვი რომ მიგყავს სადმე და ხუთ წუთში ერთხელ კითხულობს, როდის ჩავალთო, აი ის ტიპი ვიყავი მე იქითა გზაზე, სანამ სადგურთან მდგარ მაკდონალდსში არ შევედით და ჩიზი და ყავა არ დავიდგი წინ და მივხვდი რომ სამყარო მშვენიერი და ფერადია.
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-dcODT_p3NhU/Tl3njydcGLI/AAAAAAAAF20/jW_3otXOsWs/s1600/3.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-dcODT_p3NhU/Tl3njydcGLI/AAAAAAAAF20/jW_3otXOsWs/s400/3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646924109819156658" border="0" /></a>
<br />პრომეთეს მღვიმის ძიებაში ცოტა ვიბოდიალეთ და დავასკვენი, რომ:
<br /><ul><li>ქუთაისში და მიმდებარე ტერიტორიებზე ყველა მარშუტკა რატომღაც ლარი ღირს, სადაც არ უნდა მიდიოდეს ის</li><li>ზურგჩანთიანი ადამიანი უცხოელი გონიათ (თუმცა, ორი წითელთმიანი და ორი ქერა ცოტა დამაბნეველია, ვიცი) და ისტერიულად იწყებენ მის ლანძღვას ან შეცოდებას (აბა ახლა ამათი ცხოვრება ცხოვრებააო?)</li><li>და როგორც კი ქართულად დავილაპარაკებდით ყველას იმედები უცრუვდებოდა
<br /></li><li>ბავშვები უფრო თამამებიარიან და "ჰელოუ"-ზე ჩვენს "გამარჯობას" აიგნორებდნენ და ლამის სამჯერ მოგვესალმა ვიღაც საყვარელი პატარა ბიჭი
<br /></li></ul>ხოდა გამოვედით მაკიდან, გავუყევით გზას, ვიყიდეთ მაღაზიაში არაქისი, კეტჩუპი, პური, სემიჩკა, მწნილი, (ჩემს ჩანთაში იყო სამი შეკვრა მდნარი ყველი+ხლებციც+შოკოლადიც) ალაგებს გიორგი ჩანთაში და უცებ გაუფართოვდა თვალები და "ეს უნდა ვჭამოთ ორი დღეე?" და დაამატა ძეხვი და შესქელებული რძე. არადა ჩემთვის რომ გეკითხა, ზედმეტიც კი გვქონდა. მოგვიანებით მე და ხათომ დავასკვენით რომ მამრები რაღაც განსაკუთრებულად ჭედავენ საჭმელზე, აი ზუსტად ისევე, როგორც ჩვენ ყავაზე...
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-QYbywIfz-nU/Tl3njs20DWI/AAAAAAAAF2s/emT16TZe30k/s1600/4.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-QYbywIfz-nU/Tl3njs20DWI/AAAAAAAAF2s/emT16TZe30k/s400/4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646924108314971490" border="0" /></a>
<br />ასე ორი თუ სამი მარშუტკის გამოცვლის მერე მივედით ყუმისთავში, ქუთაისიდან ჯერ წყალტუბოს გადიხარ და მერეა ყუმისთავი, ანუ პრომეთეს მღვიმე. ტესტირების რეჟიმში მუშაობდა, შესვლა უფასო იყო და ხალხი დედაბუდიანად იყო მოსული, ახალშობილიც კი შევნიშნეთ იქვე. ჩვენ 23-ე ჯგუში ჩავეწერეთ და ჯერ მხოლოდ მეცამეტე შედიოდა, ყოველ თხუთმეტ წუთში შეყავდათ ჯგუფები, მაგრამ ისა, დიდხანს ლოდინმა არ მოგვიწია იმიტომ რომ ხალხს სავარაუდოდ, ძალიან დაეზარა ლოდინი და უცებ, ანუ ასე საათნახევარში შევედით, შესვლის წინ ვიღაც დეიდამ საყვარლად დამაშინა, იქ ღამურები იქნება, ყინავს, და საერთოდაც ძალიან საშიშიაო.
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-jRzG6WVg50s/Tl3njHl2ZfI/AAAAAAAAF2k/txLomSoWp-c/s1600/5.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-jRzG6WVg50s/Tl3njHl2ZfI/AAAAAAAAF2k/txLomSoWp-c/s400/5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646924098311710194" border="0" /></a>
<br />საშიში არ ვიცი და იმის გაცნობიერება, რომ მიწის ქვეშ დადიხარ, ცოტა ისა... ლამაზი იყო, ჰაერი ნესტიანი, გრილი, სულაცარცივი, სტალაქვიღაცეებიც კაი ტიპები იყვნენ, მაგრამ ხელის შეხება არ შეიძლებოდა.
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-DwjidSqBjbo/Tl3nOkvshZI/AAAAAAAAF2c/WZl4LHOdoig/s1600/6.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-DwjidSqBjbo/Tl3nOkvshZI/AAAAAAAAF2c/WZl4LHOdoig/s400/6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646923745360381330" border="0" /></a>
<br />
<br />
<br /> გამოსასვლელში მოხუცი დაგვხვდა, რომელიც თურმე აგერ უკვე 70 წელია, გამოქვაბულს დარაჯობს.
<br />
<br /> საყვარელი, ძლივსღა იდგა ფეხზე, ჯოხით ხელში და სიბერეს არ ეპუებოდა.
<br />
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-shl5LLOLhCU/Tl3nOtkmA0I/AAAAAAAAF2U/Juw1L6J3uHI/s1600/7.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-shl5LLOLhCU/Tl3nOtkmA0I/AAAAAAAAF2U/Juw1L6J3uHI/s400/7.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646923747729736514" border="0" /></a>
<br />ყუმისთავიდან მარშუტკას გამოვყევით ვიღაც არქეოლოგი გოგოების ჯგუფთან და მღვიმის გამცილებელთან ერთად ხოდა იმ გამცილებელმა რატომღაც გადაწყვიტა რომ სათაფლიის გადასახვევთან კი არა, 500 მეტრით იქით უნდაჩამოვსულიყავით, წყალტუბოს "ცენტრში". აქ ისევ ვიყიდეთ რამეები, ანუ პამიდორი და პეჩენიები და შევუდექით გზას ფეხით.
<br /> ძალიან არ მიყვარს ასფალტიან გზაზე ბოდიალი, ამიტომაც თუ სადმე რამემ გაიარა ყველას და ყველაფერს ხელები ვუქნიე, ამასობაში გიორგი ყველა მაღაზიასთან, რაც კი შემოგვხვდა, იმაზე მსჯელობას იწყებდა, კიდევ ხომ არ გვეყიდა რამე, იმიტომ რომ ცოტა საჭმელი გვაქვს.
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-Hm465rmPeVI/Tl3nOf_ZoGI/AAAAAAAAF2M/pq1TWa3dcrE/s1600/8.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-Hm465rmPeVI/Tl3nOf_ZoGI/AAAAAAAAF2M/pq1TWa3dcrE/s400/8.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646923744084074594" border="0" /></a>
<br />საბოლოოდ, ერთი თავისითგაჩერებული სვანმძღოლიანი და ერთიც ჩემგაჩერებული სათაფლიელი თანამშრომლის წყალობით მივაღწიეთ მინდორს, ნაკრძალამდე არმისული, სადაც იყო სწორი ადგილი კარვისთვის, 50 მეტრში წყარო და გარშემო (ერთი შეხედვით) ტყე, შეშისთვის.
<br />
<br /> არასოდეს, არც ერთ ტყეში, არც ერთ ლაშქრობაში არ გვიწვალია ამდენი ორი კონა ფიჩხისთვის. ხეების გამხმარი ტოტები ვტეხეთ, ძირს დაყრილი ფიჩხები ვაგროვეთ, ეკლებში ვიძრომიალეთ იმისთვის რომ დიდი ტოტი გვეშოვნა. ერთს ეკლებიანი ბარდი ეჭირა და ანათებდა , მეორე ტეხავდა, მერე მეორე იჭერდა იმ ეკლიან ბარდს და პირველი მოტეხილ შეშებს მიათრევდა. ბარდების ეკლები ცალკე ხომ გვერჭობოდა და იმ ხეებსაც ეკლები ქონდათ და ისინიც მწარედ ირჭობინებოდნენ, ერთი ჯაჯგურისას პირდაპირ ფრჩხილში გამერჭო და ცოტა ხანი ჰიტლერივით დავდიოდი ხელაწეული, როგორმე ტკივილი რომ შემეცოტავებინა.
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-qUAHnRWyiAk/Tl3nN10TXgI/AAAAAAAAF2E/HFHSMyDcwWI/s1600/9.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-qUAHnRWyiAk/Tl3nN10TXgI/AAAAAAAAF2E/HFHSMyDcwWI/s400/9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646923732763237890" border="0" /></a>
<br />მერე წყაროზე წავედით, სანამ პამიდორები ირეცხებოდა და ბოთლები წყლით ივსებოდა რომ ბანაკში დარჩენილი ხალხისთვის მიგვეტანა დასალევად, (აქ უნდა დავწერო, რომ ხათომ თერმოსი მოგვცა წყლისთვის და თურმე შიგ ყავა ყოფილა და გადმოისხა და კინაღამ თან გავყევი, ისე მინდოდა კბილი მიკაწკაწებდა), აღმოვაჩინეთ რომ წყლის რეზერვუარში ანუ საიდანაც ეს წყარო გადმოდიოდა, ძალიან საყვარელ ბაყაყს ეძინა.
<br />
<br /> <span style="font-weight: bold;">ხოდა, გვქონდა კარავი, კოცონი, ქარი, და ძალიან ვარსკვლავიანი ცა და ვიწექით პარალონებზე, საძილეებში გახვეულები, ვუყურებდით ცას და მე ვფიქრობდი რომ აი რა სისულელეა, კოსმოსში მივფრინავთ და სამყაროს მიკრონაწილაკები ვართ არა ისა...</span>
<br />
<br />
<br /> და მე არ ვიცი რა ვუჯადოქრეთ წივწივას კარავს ასეთი, რომელიც მთელი ღამე თავზე გვემხობოდა, რამდენი ქარი დაუბერავდა იმდენი თავიდან ვაწყობდით კარავს, თან შიგნიდან, ხელების ფათურით. ცოტა რომ გამოთენდა, მერე საერთოდაც იმედა ადგა და ჯოხებს უჩხიკინა, მერე მეც ავდექი და ვუჩხიკინე და ამასობაში ხათომ ისეთი სახით გაიღვიძა, თავზე საძილე წაიფარა და გადაბრუნდა, მივხვდი, ჯობდა სასწრაფოდ მოგვეკეტა და დაგვეძინა.
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-CPP6IWYEmyE/Tl3nN2k4sUI/AAAAAAAAF18/4Y3LuzgdfFI/s1600/10.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-CPP6IWYEmyE/Tl3nN2k4sUI/AAAAAAAAF18/4Y3LuzgdfFI/s400/10.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646923732967010626" border="0" /></a>
<br />სათაფლიამდე სულ ცოტა იყო დარჩენილი და წავცახცახდით, მე მწყუროდა წყალი და მინდოდა ყავა, ერთი კილომეტრი გავიარეთ აღმართ-აღმართ და მე საკუთარ თავს ვპირდებოდი რომ აი ცოტაც, მალე მიხვალ და მე შენ ყავას დაგალევინებ და აი ავიარე ბოლო აღმართი, დავაგდე ჩანთა, მივვარდი მოლარეს, ხეპლ მი, სადაა აქ წყალი? და პასუხი- დაღმართზე ჩადი და მოსახვევში იქნება და ვაიმე, აი ვაიმევაიმევაიმე! ამხელა ფილარმონია სათაფლიაა, ექვსი ლარი ღირს შესვლა და ერთადერთი, ქეციანი, უქეციანესი წყაროა შესასვლელიდან 50 მეტრში და აი მე მოვედი ზურგჩანთიანი ამოფოფხებული ფეხით და თურმე უკან უნდა დავბრუნდე რომ წყალი დავლიო... კერქით რა :/
<br />
<br /> ვიშოვეთ წყალი, ყავები, გამოვიხედე თვალებში და ვიგრძენი რომ აი ემ სოუ ხეპი და სანამ ბიჭები სათაფლიას ათვალიერებდნენ, ჩვენ გარეთ ვიჯექით, ყავას ვსვამდით და ისა...
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-Aigu5qp-NBo/Tl3lGa98mVI/AAAAAAAAF10/po2CFl7x7sU/s1600/11.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-Aigu5qp-NBo/Tl3lGa98mVI/AAAAAAAAF10/po2CFl7x7sU/s400/11.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646921406273591634" border="0" /></a>
<br />მერე იყო ბოდიალი ქუთაისში, საჭმლის ძიება-ძიებაში აღმოვაჩინე რომ აქურობა ლამაზი ყოფილა, უგემურზე უგემური ხინკლები ქუთაისის მაჭახელაში, (თუმცა ეს ხინკლები სრულიად საკმარისი აღმოჩნდა იმისათვის, რომ ბიჭებს სახეზე ბედნიერი ღიმილი დაბრუნებოდათ) ჩემს მიერ სამჯერ ოფიციანტის მიერ წაღებას გადარჩენილი ლიკანის ცარიელი ბოთლი (შიგ წყალი ესხა და გადამიქციეს და რად მინდოდა არ ვიცი მარა ხელს არ ვუშვებდი)
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-urLTbykn_Mw/Tl3lGM95eEI/AAAAAAAAF1s/-Umbha0Ww60/s1600/12.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-urLTbykn_Mw/Tl3lGM95eEI/AAAAAAAAF1s/-Umbha0Ww60/s400/12.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646921402515290178" border="0" /></a>
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-Cs1tv9UTm5s/Tl3lGPPYNqI/AAAAAAAAF1k/yZtpxu4kIYw/s1600/13.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-Cs1tv9UTm5s/Tl3lGPPYNqI/AAAAAAAAF1k/yZtpxu4kIYw/s400/13.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646921403125479074" border="0" /></a>
<br />და მერე ვნახეთ ლიკა და წავედით მოწამეთაში და ისა, იქ იწერდნენ ჯვარს ისინი, მონადირე და მარმენიო და ძალიან ლამაზი იყო ის ცერემონია, ხანჯლების წკარუნის ქვეშ რომ გამოვიდნენ ეკლესიიდან და მე მივხვდი რომ ასეთი ჯვრისწერა/ქორწილში არის რაღაც, ისეთი, ქართულსულიანი.
<br />
<br /> ხოდა მერე კიდევ შევედით მაკში და ვჭამეთ რამეები (მე მოვასწარი და მგონი ვიღაცას ვეჩხუბე იმიტომ რომ კატაზე ვდარდობდი და ისა) და წამოვედით სახლში.
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-zBIVsnTu5tc/Tl3lFxobUGI/AAAAAAAAF1c/ecCNa8SfP0Q/s1600/14.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-zBIVsnTu5tc/Tl3lFxobUGI/AAAAAAAAF1c/ecCNa8SfP0Q/s400/14.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646921395177476194" border="0" /></a>
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-hPLQ_z0HKa4/Tl3lFab3AHI/AAAAAAAAF1U/V96y9QmOloc/s1600/15.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-hPLQ_z0HKa4/Tl3lFab3AHI/AAAAAAAAF1U/V96y9QmOloc/s400/15.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5646921388950749298" border="0" /></a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />დასკვნებისნაირი რამეები:
<br /><ol><li>ყველაზე ძალიან ასეთი, არეულდარეული, სადაცდაგიღამდებაიქდაბანაკებადი და ცოტაადამიანი ლაშქრობები მიყვარს მე</li><li>ლაშქრობებში დალეულ ყავებზე გემრიელი ყავები მე ჯერ არსად არ დამილევია</li><li>კაცების გზა კუჭზე გადის, ქალებისა ყავაზე</li><li>ადამიანების უმეტესობა ისე კვდება, რომ იქვე, ყურისძირში მდებარე ულამაზეს ადგილებს რატომღაც არ ნახულობს.</li><li>ყუმისთავის (პრომეთს) მღვიმე ჩემთვის სამუდამოდ იმ მოხუც ბაბუასთან იქნება ასოცირებული, 70 წელი რომ იცავდა.
<br /></li></ol>პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-80150955175231741982011-08-22T03:29:00.000-07:002011-08-22T03:52:39.102-07:00ვარკეთილი vs საბურთალო<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-55gJ_4Qe4T0/TlIz-VfIj9I/AAAAAAAAF1I/sD4ny7c5NQI/s1600/tumblr_ljho4nuyzh1qcxieko1_500_large.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 281px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-55gJ_4Qe4T0/TlIz-VfIj9I/AAAAAAAAF1I/sD4ny7c5NQI/s400/tumblr_ljho4nuyzh1qcxieko1_500_large.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643630429061287890" border="0" /></a>
<br />უფრო ზუსტად, <span style="font-weight: bold;">ვარკეთილის II მკ/რნ vs ვაჟას კვარტალი</span>
<br />
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">ცხოვრების საფასური</span>
<br /><ul><li>ვარკეთილში ბევრად უფრო იაფია პროდუქტი (ოღონდ ბაზარში, რომელიც ყურისძირშია)
<br /></li><li>საბურთალოზე... პროდუქტია ძვირი, სამაგიეროდ მაღაზიაშია კომფორტულად დალაგებული.
<br /></li></ul><span style="font-weight: bold;">ტრანსპორტი</span>
<br />
<br /><ul><li>თუ ღამის თორმეტ საათამდე გადაწყვიტეთ სახლში დაბრუნება, 149 ყველგან მიდის :D
<br /></li><li>აი თუ თორმეტს გადააცილე, ტაქსი ვაჟამდე ბევრად უფრო იაფია, ვიდრე ვარკეთილამდე</li><li>ვარკეთილამდე მისვლას უფრო მეტი დრო უნდა ვიდრე ვაჟამდე (ათვლის წერტილი: ძირითადი საბოდიალო ადგილები)</li></ul><span style="font-weight: bold;">მეზობლები</span>
<br /><ul><li>ერთნაირი ინტენსივობით ათვალიერებენ/ათვალიერებდნენ ჩემს გაფენილ თეთრეულს, აბარებდნენ დედაჩემს ანგარიშებს- რამდენი მდედრი/მამრი შემოვიდა ბინაში და რომელ საათებში.</li><li>ზუსტად ერთნაირად აფერფლებენ სარეცხზე, ისვრიან კარადებს ჩხუბისას და თან მაინცადამაინც შუაღამისას</li><li>ზუსტად ერთნაირად წიოკობენ როცა წყალს უშვებ მეზობელთან და ზუსტად ერთნაირად კიდიათ ის, რომ მაგათგან წყალი ჩამოგდის, სანამ პოლიციიით ან ძმით არ დაემუქრები.</li></ul><span style="font-weight: bold;">საცხოვრებელი გარემო</span>
<br /><ul><li><span style="font-weight: bold;">ვარკეთილში</span> ბევრი მწვანეა, სუფთა ჰაერი, სკვერები, ეზოები ძირითადად გამწვანებულია,იქვეა თბილისის ზღვაც და ზოგადად, დიდი სივრცეა.
<br /></li><li><span style="font-weight: bold;">ვაჟაზე</span> მარტო ცოტაოდენი სიგრილე და ქუჩის შუაში ამოსული საწყალი ხეები შეინიშნება. ეზოები უმეტესად ისეთია, იტირებ :/ თუმცა, გააჩნია სად ცხოვრობ. მაგალიტად, ჩემი კორპუსის ეზოში ამაყად ყვავიან ნარკომანების შპრიცები და იქვე ბავშვები დარბიან.</li></ul><span style="font-weight: bold;">მოხერხებულობები</span>
<br /><ul><li>ვარკეთილში.. მმმ, არაფერიც არაა მოხერხებული, იაფ საჭმელს და ბევრ საბოდიალო ადგილებს თუ არ ჩავთვლით, ბავშვის გაზრდაც უფრო მარტივი უნდა იყოს, სასეირნო ადგილების ამბავში. თუმცა, ვაღიარებ რომ იქიდან სამარცხვინოდ გამოვიქეცი როგორც კი გასაქცევი გამომიჩნდა.</li><li>ვაჟაზე- ყველაფერი ახლოსაა. მისვლა-მოსვლა უფრო ადვილია, 24/7 მაღაზია ახლოსაა და ღამე გარეთ გასვლისა არ გეშინია.</li></ul>ხოდა ასე...
<br />
<br />პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-75591887077404573492011-08-17T13:08:00.000-07:002011-08-17T13:20:27.303-07:00შავი ზოლიცხოვრება ზებრაა, შავი ზოლი-თეთრი ზოლი
<br />
<br /><ul><li>დედაჩემია ცუდად კატის გამო, ალერგია აქვს. კატა კი ჩემი მიყვანილია და თვლის რომ კატის ბეწვი გადაყლაპა და მე ისა...
<br /></li><li>ანუ, საყვარელი კატა უნდა გავაჩუქო. გავიმეტო ვიღაც უცხოებისთვის რომელიც არც კი ვიცი როგორ მოექცევიან.</li><li>კიდევ ერთი ძალიან კარგი ადამიანია ძალიან ცუდად და არ ვიცი როგორ იქნება.
<br /></li><li>საუკეთესო მეგობარს თითქმის აღარ ვეკონტაქტები.</li><li>ბიძაშვილია ჩამოსული და არ მინახავს, არც ის იჩენს ინიციატივას და მეც ვდუმვარ.</li><li>ცხოვრებაში პირველად, ლაშქრობაში, ქალაქიდან გასული, თბილისის რეალობას ვერ მოვწყდი.</li><li>ერთკვირიანი შვებულება ჩამეშალა, იმიტომ რომ თანამშრომელს აუდგა და დაგეგმილი 6-ს მაგიერ პირველში გავიდა შვებულებაში, შესაბამისად, სექტემბრამდე არაფერი მეჯღანება.
<br /></li><li>ცხოვრებაში პირველად, ჩემთვის ყველაფერი სულერთია, მინდა რომ გავქრე.
<br /></li></ul>და საერთოდაც, რატომ გვავალდებულებს საზოგადოება, ვიყოთ კარგად?
<br />
<br />მე ცუდად ვარ, და მიუხედავად იმისა რომ ამის აღიარება მრცხვენია იმიტომ რომ ცუდად ყოფნა "ტეხავს", ზედმეტად ცუდად ვარ იმისთვის რომ კარგად ყოფნა ვითამაშო.
<br />
<br />პ.ს. არადა ხომ ვიცი, ვიღაცისთვის ეს მიზეზები შეიძლება სასაცილოც იყოს და ამაზე კიდევ უფრო ცუდად ვხდები, იმიტომ რომ შეიძლება დადგეს დრო, როცა მეც გამეცინება ამაზე, იმიტომ რომ "უკეთესი" მიზეზები მექნება.
<br />
<br />პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-33840125595802064262011-08-16T13:41:00.000-07:002011-10-25T01:34:44.828-07:00თუშური ჩემ-ფესვ-ტური, III, პენსიონერები დიკლოში<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-s01mD6_Otf4/TkrfhpJUGTI/AAAAAAAAF0U/I7TnljQbiLU/s1600/01.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-s01mD6_Otf4/TkrfhpJUGTI/AAAAAAAAF0U/I7TnljQbiLU/s400/01.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641567252308564274" border="0" /></a>
<br />
<br />წინა დღის მკვლელი ბოდიალის მერე, დილით გამოძინებული რომ გამოძვრები საძილე ტომრიდან, აივანზე გახვალ, დაღესტნის მთებს გახედავ, გაიზმორები, შენს ნივთებს მოხიკავ და ცხელი შხაპის მისაღებად გადახვალ მეზობელ სახლში, მერე ყავას აიდუღებ, მაგიდას გაშლი და სამ ადამიანთან ერთად ისაუზმებ, ხვდები, რომ არც ერთი წამით არ ნანობ, დილის ექვს საათზე ცხენს რომ არ მოახტი და ტბის სანახავად არ გაქუსლე დანარჩენ ოც კაცთან ერთად...
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-n0FzFCNNRSs/TkrfhoQpD8I/AAAAAAAAF0M/8nIJ7qctSeA/s1600/02.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-n0FzFCNNRSs/TkrfhoQpD8I/AAAAAAAAF0M/8nIJ7qctSeA/s400/02.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641567252070862786" border="0" /></a>
<br />ხათო და ნიკოლოზი ყავის სამზადისში.
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-2VORCt-M1h4/TkrfhOZ9VwI/AAAAAAAAF0E/3WX7ho9XKw0/s1600/03.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-2VORCt-M1h4/TkrfhOZ9VwI/AAAAAAAAF0E/3WX7ho9XKw0/s400/03.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641567245130618626" border="0" /></a>
<br />ეგ კი არა, ისეთი გაზარმაცება დამემართა, ნიკოლოზს რომ არ შემოეძახა და გავერეკე, შენაქოს ნახვაც კი დამეზარა. არადაიქვეა, ნახევარ საათში ფეხით გადაისეირნებ, ასეთი ლამაზი სახლები დგას და საერთოდაც დიდი სოფელია.
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-kRyrU3nqBkE/Tkrfg97xcnI/AAAAAAAAFz8/0DJZ7YeTQ-o/s1600/04.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-kRyrU3nqBkE/Tkrfg97xcnI/AAAAAAAAFz8/0DJZ7YeTQ-o/s400/04.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641567240709042802" border="0" /></a>
<br />ძველისძველი ფანჯრები შენაქოში
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-S6tvxsmVUyg/TkrfSGNuV9I/AAAAAAAAFzs/8iBvF4npHho/s1600/06.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-S6tvxsmVUyg/TkrfSGNuV9I/AAAAAAAAFzs/8iBvF4npHho/s400/06.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566985233782738" border="0" /></a>
<br />მე ტყემალი დავკრიფე... ივლისში ვჭამე მჟავე, მკვახე ტყემალი...
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-Ylwedh3Yt84/TkrfSRFAWfI/AAAAAAAAFz0/byzLgu3aDHY/s1600/05.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 359px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-Ylwedh3Yt84/TkrfSRFAWfI/AAAAAAAAFz0/byzLgu3aDHY/s400/05.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566988150004210" border="0" /></a>
<br />შენაქოში ეკლესია დგას, ეკლესიის ახლოს კიდევ ხატი, ამიტომ ეკლესიის უკან გასვლა არ შეიძლება...
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-E2cGBEQR1s4/TkrijTjgovI/AAAAAAAAF0k/wuGL4ccaJDI/s1600/IMG_0126.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-E2cGBEQR1s4/TkrijTjgovI/AAAAAAAAF0k/wuGL4ccaJDI/s400/IMG_0126.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641570579407479538" border="0" /></a>
<br />შენაქოს უკან კიდევ აგიურთაა, ძველისძველი, ახლა უკვე ნანგრევაბად ქცეული სოფელი, ეს გზა მიდის, შემოუხვევს და უკვე იქ ხარ
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-80pYvLqrtFE/TkrfR7CECwI/AAAAAAAAFzk/mMF7J6fh6J4/s1600/07.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-80pYvLqrtFE/TkrfR7CECwI/AAAAAAAAFzk/mMF7J6fh6J4/s400/07.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566982232083202" border="0" /></a>
<br />ადგილობრივებმა როგორც გვითხრეს, ლეკები შემოესივნენ და ამოწყვიტესო და რავიცი აბა... დღეობაზე მანდ გადავდივართო...
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-LargVmzeLkU/TkrfRix-BfI/AAAAAAAAFzc/fx_Nrmp7bhw/s1600/08.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-LargVmzeLkU/TkrfRix-BfI/AAAAAAAAFzc/fx_Nrmp7bhw/s400/08.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566975722128882" border="0" /></a>
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-JUz6xxwUPYw/TkrfRaw0UMI/AAAAAAAAFzU/4_Vs6tPSNdI/s1600/09.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-JUz6xxwUPYw/TkrfRaw0UMI/AAAAAAAAFzU/4_Vs6tPSNdI/s400/09.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566973569814722" border="0" /></a>
<br />აგიურთადან გამობრუნებულებმა ტყეში დავისვენეთ, გავშალეთ თავშლები, დავწექით/დავჯექით, ათას სისულელეზე ვიჭორავეთ, ქიშმიშიდან თხილები და კაკლები ამოვჭამეთ...
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-EzlVjnHq5ww/TkrijNCRshI/AAAAAAAAF0c/BKDTIR-aceU/s1600/IMG_0177.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-EzlVjnHq5ww/TkrijNCRshI/AAAAAAAAF0c/BKDTIR-aceU/s400/IMG_0177.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641570577657475602" border="0" /></a>
<br />უკან რომ ვბრუნდებოდით დიკლოში, შევამჩნიე, რომ ნივეას ჰიგიენური პომადა აღარ იყო, არადა ისე მიყვარდა, იმდენი ვაქე... ბავშვები რომ არა, დავბრუნდებოდი, მაგრამ ისეთი სახეები ქონდათ, ახლა მაგის გამო არ დაგვაბრუნოო, ამოვიოხრე...
<br />
<br />ასე დარჩა აგიურთაში ჩემი ისა... თუ ნახავთ, მომიკითხეთ :შ
<br />
<br />უკანა გზაზე ძაღლმა დაგვინახა, მზის გულზე რომ მივწანწალებდით, წავიდა, ჩრდი;ლში ჩამოჯდა და იქედან გვიყეფდა...
<br />
<br />დიკლოში ისევე ვიბოდიალეთ, ქონდარი დავკრიფეთ, სოფლის ორღობეში სკამზე ჩამოვსხედით და ცივი ყავა დავლიეთ
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-lfZG_XvdJPY/Tkre6Q3cTdI/AAAAAAAAFzM/h0I-JYuBTnQ/s1600/11.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-lfZG_XvdJPY/Tkre6Q3cTdI/AAAAAAAAFzM/h0I-JYuBTnQ/s400/11.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566575776255442" border="0" /></a>
<br />საღამოს ხინკლების ცომის გათხელებაში და მოხვევაში მივეხმარე, ასე 10 წელია არ მომიხვევია და თურმე არ დამვიწყებია.
<br />
<br />ამასობაში ორეთის ტბაზე წასულებიც დაბრუნდნენ, სახეახეულები და ძალიან კმაყოფილები... თუმცა მათ დანახვაზე კიდევ ერთხელ მივხვდი, რომ ისა...
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-jYNT7icWZFU/Tkre6CcHp0I/AAAAAAAAFzE/Q0K6lqJG86o/s1600/12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-jYNT7icWZFU/Tkre6CcHp0I/AAAAAAAAFzE/Q0K6lqJG86o/s400/12.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566571903559490" border="0" /></a>
<br />საღამოს იყო ცხვრის ხორცის ხინკალი, ზეთში შემწვარი ხაჭაპურები და მეტი არ მახსენდება... გემრიელი კი იყო... ნუ ვისთვის როგორ, ზოგს კუჭმა შეუტია, ხორცი ვერ აღიქვა და გააპროტესტა
<br />
<br />მერე კოცონი და ჩირაღდნები...
<br />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-JT4MsyZ3Tlg/Tkre5_b6feI/AAAAAAAAFy8/VYpgqquM-5s/s1600/14.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-JT4MsyZ3Tlg/Tkre5_b6feI/AAAAAAAAFy8/VYpgqquM-5s/s400/14.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5641566571097390562" border="0" /></a>
<br />
<br />
<br />ასე დამთავრდა ყველაზე გემრიელი დღე თუშეთში..
<br />
<br />ხო ნუ მე ნათესავიც კი გავიცანი თუმცა როგორც ყოველთვის დაბნეულობა ჩამერთო და ისა :შ
<br />პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-76133392926676514712011-08-08T10:08:00.000-07:002011-08-08T10:42:58.403-07:0008.08.11გა-ვი-გეთ<span style="font-size:100%;"><span class="messageBody" ft="{"type":3}">!!!!
<br />
<br />რა დებილურ-სენტიმენტალური ნიუსებია, რა დებილურდეგენერატული ავატარებია, რა კრეტინული გამოხატვებია ამ ყველაფრის, გა-ვი-გეთ და მორჩით თუ შეიძლება პეროების ქნევას და შეჯიბრს აბა ვის უფრო :/</span></span>
<br />
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">დღეს წავაწყდი ერთ მოწოდებას, "დაგვეპყრო" აფხაზეთი ომით და "გაგვეგდო" იქ მცხოვრები აფხაზები. </span>
<br />
<br />მეზიზღება ყველა ომი, ცალ ფეხზე მკიდია რომელი ზეაღმატებული იდეის გამო იხოცებიან და უსახლკაროდ რჩებიან მშვიდობიანი ადამიანები. ყველა ომი ერთადერთი, პირველყოფილი, ტერიტორიის დაპატრონების ინსტინქტითაა გამოწვეული და სულ ცალ ფეხზე კიდია ყველა და ყველაფერი, უბრალოდ, დებილი ადამიანებისთვის "ფუთავენ" ლამაზ-ლამაზ იდეებად.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">და იქვე ეწერა ფრაზა "ერთმორწმუნე რუსეთი"... </span>
<br />
<br />როდის უნდა გადალახოთ რელიგიის მიერ მოხაზული საზღვრები და ბოლობოლო გახდეთ ცოტა, ცოოოტა უფრო თავისუფლები, არ ზომოთ ადამიანები/ერები იმის მიხედვით, ერთმორწმუნეა თუ რვამორწმუნე თუ საერთოდ არ ადარდებს მსგავსი ამბები?
<br />
<br />აი, ჩემს ნაცნობს რუსეთთან მეგობრობა ურჩევნია ამერიკასთან მეგობრობას მხოლოდ იმიტომ, რომ "მორწმუნე ლოთი ჯობია"-ო.
<br />
<br /><span style="font-weight: bold;">დღემდე, ღამე თვითმფრინავის ხმა რომ მესმის, ტანში მაჟრჟოლებს და ინსტინქტურად თავშესაფარს ვეძებ.</span>
<br />
<br />კიდევ გინდათ?
<br />
<br />მე არა
<br />
<br />წადით ერთმანეთს დაუმიზნეთ და თავები დაიხოცეთ, ასე აჯობებს :/
<br />
<br />
<br />როდემდე უნდა ეწირებოდეს ამდენი სიცოცხლე პირველყოფილ ინსტინქტებს?
<br />
<br />პ.ს. ოდესმე, საზღვრები საერთოდ რომ გაუქმდეს, რა მოხდება ნეტა?
<br />
<br />პ.პ.ს. გაითვალისწინეთ, რომ პოსტი დაწერილია არაპოლიტიკური ადამიანის მიერ, რომელსაც მაკედონელი, ნაპოლეონი, ვატერლოო და 300 არაგველი სკოლის მერე არ გახსენებია :)
<br />პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-84208409078121026842011-08-01T23:50:00.000-07:002011-08-02T01:30:50.121-07:00ადამიანების გაცნობის დოზები<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-ey13rrtJP2k/Tje0o31JQZI/AAAAAAAAFyc/Fs2zB19jgPs/s1600/People_by_Mollicles420.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 319px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-ey13rrtJP2k/Tje0o31JQZI/AAAAAAAAFyc/Fs2zB19jgPs/s400/People_by_Mollicles420.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5636172072952086930" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;"><br /></span><blockquote><span style="font-weight: bold;"><br />მარტივი ჭეშმარიტებები</span>, იმდენად მარტივი რომ სირცხვილია, ამას ამდენი წელი ფიქრიანობდე და 26 წლის ასაკშიღა პოსტავდე</blockquote><br /><br />"<span style="font-weight: bold;">შენ მხოლოდ იმას იცნობ, ვინც მე გაგაცანი</span>"-ო თუ "<span style="font-weight: bold;">შენ მხოლოდ ის იცი ჩემს შესახებ რაც მე გითხარი</span>"-ო მითხრა ადრე ერთმა ადამიანმა, ფრაზა მომეწონა, სახლში წავიღე, თაროზე შემოვდე, გავუარ-გამოვუარე, ცოტა ვიფიქრე, ალაგ-ალაგ წლების მანძილზე გაფიქრიანებულობებს გადავხედე, საკუთარ თვისებებს შევუჩიჩხინე და დავრწმუჯნდი რომ მართალი იყო.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ჩვენ მხოლოდ ის ვიცით სხვა ადამიანებზე, რასაც თვითონ გვიყვებიან/გვანახებენ/გვიმჟღავნებენ, არც მეტი და არც ნაკლები.</span><br /><br />ამის გარდა<span style="font-weight: bold;"> არსებობს კიდევ "ენერგიები", აი როცა ადამიანებს "კანით გრძნობ".</span> ადცამიანურ ენაზე არ ვიცი რა ქვია, ალბათ აურა? ანუ, პირველივე ნახვისას ზუსტად როცა იცი რომ ვიღაც ძალიან კარგი ვინმეა, იმისდამიუხედავად, რას გაცნობს/განახებს/გაგიკეთებს და პირიქით, უწიპუწი და თეგენათალე ადამიანს ისე რომ ერიდები, როგორ ეკლიან ბარდს.<br /><span style="font-style: italic;"></span><blockquote><span style="font-style: italic;">ჩემს მაგალითზე:</span><br /><br />ოჯახში შემოვიდა რძალი... დედამთილმა ანუ ჩემმა ბიცოლამ გააცნო ჩემი თავი, როგორც ძალიან ჭკვიანი, სერიოზული, უცნაური... მზამზარეული იმიჯი მიწოდებული იყო, ხოდა მერიდებოდა როგორც ცეცხლს ნადირი, სანამ ერთ დღესაც არ აღმოაჩინა, რომ ძალიან ჭკვიანი, სერიოზული და ა.შ. იმიჯის მქონე მხოლოდ ადამიანების გარკვეული წრისთვის ვარ და თურმე "უი რა სხვანაირი ვყოფილვარ".</blockquote><br /><span style="font-weight: bold;">რა სისულელეა ისე, პირველივე ნახვისას ადამიანზე წარმოდგენის შექმნა, მაგრამ სხვანაირადაც რომ არ შემიძლია?</span><br /><br />აი, ამოვიჩემებ და დამთავრდა, რაც არ უნდა გააკეთოს, დადებით/უარყოფით დამოკიდებულებას არ ვიცვლი, მაქსიმუმ ნიანგის ღიმილით გავუღიმო.<br /><br />მე კიდევ 12093120938 ადამიანი მეუბნება რომ ამაყი/უკარება/ზედმეტადთავდაჯერებული/უხეში/წუწუნა ვგონივარ და მერე მე ვკომპლექსდები იმიტომ რომ არ ვარ ასეთი. რომ დაამატებენ, და მერე სულ სხვანაირი აღმოჩნდიო (ან არ დაამატებენ), სულაც არ მიკეთებს ხასიათს.<br /><br />და იქნებ ვარ?<br /><br />ანუ ამ თვისებებით რაღაც სხვას ვმალავ?<br /><br />ზუსტად ისევე, როგორც სხვები მალავენ<br /><ul><li>ღიმილის ქვეშ გულგრილობას<br /></li><li>ცინიზმის ქვეშ ტკივილს<br /></li><li>თავხედობის ქვეშ კომპლექსებს და გაუბედაობას.</li></ul><br />:დასასრული:<br /><br />პ.ს. ეს პოსტი დაწერილია ძალიან ასოციალური ადამიანის მიერ.პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5666393026661406774.post-58569104095310983982011-07-26T10:33:00.001-07:002011-10-25T01:34:44.836-07:00თუშური ჩემ-ფესვ-ტური IIჩვენ ამ დღეს ორჯერ გაგვიმართლა, ორმაგად დავიკარგეთ:<br /><ul><li>დიკლოში მიმავლები ომალოს ბილიკს დავადექით</li><li>და ომალოს ბილიკზე დამდგრებმა ეგ ბილიკიც დავკარგეთ</li><li>კიდევ კარგი დავკარგეთ, გადავრეკეთ და დიკლოს ბილიკი მიგვასწავლეს</li><li>მეორე გამართლება-დათვის ბუნაგს ვესტუმრეთ და სახლში არ დაგვხვდა<br /></li></ul><br />ხოოოოდა, მეორე დღეს დილით წვიმიანი დილა რომ დავინახე, გულზე შემომეყარა, გამოვძვერი კარვიდან, გავშალე ცალი ფეხი, მივლასლასდი ნაკოცონარ ადგილთან და შევუშვირე ჩემი შავი შორტიკები გასაშრობად.<br /><br />ამასობაში რკინის კრუშკები შემოდგეს ცეცხლზე, მე მივხვდი რომ ცხელი წყლის მათხოვრობას აზრი არ ქონდა, რიგში ისედაც ბევრი იდგა ჩემამდე, ალექსას გაზი გამახსენდა და ოლია მათხოვრის და აბეზარი ბუზის როლში შესულმა მივაჭერი, ფლიიიიზ ყავა თქო, ხოდა ასე და ამდაგვარად მე და ხათოს და კიდევ მაკას გვერგო ცხელი ქაფქაფა ყავა იმ ცივ დილას. (ალექსა ამასობაში მთის ქონდარს არეკლამებდა, მაგრამ ყავა ჩვენი არსობისა-ო მივუგეთ ჩვენ )<br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-IBRkfF3Tv2I/Ti8MOyj_U4I/AAAAAAAAFxU/WDfk_2QPWzM/s1600/02.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-IBRkfF3Tv2I/Ti8MOyj_U4I/AAAAAAAAFxU/WDfk_2QPWzM/s400/02.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633735107094205314" border="0" /></a><br />მერე წავცანცარდით მე და ხათო, წინა დღეს ალვანის სახლში შუქი დაგვეტოვებინა და გასაღები გამოატანეთ ბესოსო დამირეკა თამაზიმ, მივეცით გასაღებები, შევარჭეთ დასატენად ტელეფონ-ფოტოაპარატები, გავისეირნეთ დართლოში და დავალევინეთ თვალებს წყალი, ვითამაშეთ კდემამოსილი მანდილოსნების როლები, მე ამასობაში მივხვდი რატომ მქონდა შატილში "სახლშიდავბრუნდი" შეგრძნება, სიპისქვებიანი სახლების გამო, ხოდა ამასობაში სხვებიც მოვიდნენ, ბრაზიანმა შორენამ გვითხრა ეკლესიის ადგილიდან გამოდით დროზე, თორემ წვიმა მოგივათო (შორენასთვის ექსკლუზიურად არ გაწვიმდებოდა რამდენიმე კვადრატულ სანტიმეტრზე ეტყობა :უსერ:)<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-NMZ9IQwx-gY/Ti8UabvFstI/AAAAAAAAFxk/bhSyK_n-ZfQ/s1600/IMG_0318.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-NMZ9IQwx-gY/Ti8UabvFstI/AAAAAAAAFxk/bhSyK_n-ZfQ/s400/IMG_0318.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633744103218197202" border="0" /></a><br />ჩანთები დავტოვეთ, დიკლომდე უჩვენოდ წაიღებდა მანქანა და დავადექით ბილიკებს, რომლებითაც უნდა გადავსულიყავით დართლოდან დიკლოში ჩიღოს გავლით.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-lIjOcmOBnoA/Ti8MO2f6tiI/AAAAAAAAFxM/AFwigGzXmOQ/s1600/03.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-lIjOcmOBnoA/Ti8MO2f6tiI/AAAAAAAAFxM/AFwigGzXmOQ/s400/03.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633735108150867490" border="0" /></a><br /><br />ჩიღომდე მარტივი იყო, თუ რამდენიმე ცხვრის ბინას არ ჩავთვლით, წარმოიდგინეთ, მიდიხარ შენთვის, უცებ ხედავ ცხვარს სადღაც შორს და მოექანება შენკენ კბილებდაღრჭენილი უზარმაზარი ქოფაკი და გიყეფს. თან ვიღაც ძაღლი აგვეკიდა და მთელი გზა წარმატებულად მიშლიდა ნერვს, იმიტომ რომ ძაღლის დანახვაზე უფრო წიოკდებოდნმენ ის ქოფაკები.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-ChaKFQCPwJU/Ti8VaFJdY5I/AAAAAAAAFxs/2azgP0mlPdY/s1600/IMG_0356.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-ChaKFQCPwJU/Ti8VaFJdY5I/AAAAAAAAFxs/2azgP0mlPdY/s400/IMG_0356.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633745196666413970" border="0" /></a><br />იდეაში მეცხვარის ძაღლი არ იკბინება, უბრალოდ გიყეფს და განახებს რომ "აქ მე ვარ და აბა დროზე დასტოვა ტერიტორია", თუ ბილიკზე ერთად შეჯგუფდება რამდენიმე კაცი და მშვიდად გაივლის, ხელის ქნევის, ჯოხის მოღერების, ქვის სროლის, წივილ-კივილის და მსგავსი მანიპულაციების გარეშე, არც თვითონ არ ერჩის , ყეფა-ყეფით გააცილებს, სანამ იმ ტერიტორიას არ გადაცდება, რომელიც თვითონ აქვს "მონიშნულ-მისაკუთრებული" და შორს წასულსაც მიაყეფებს ერთ-ორს, პროფილაქტიკისთვის.<br /><br />თავიდან ძალიან მეშინოდა, აი უძალიანესად, დიკლოდან გასულებიც არ ვიყავით, მეცხვარე შემოგვხვდა ცხვარი მიყავდა სადღაც და ეს მოგზაური ძაღლები ისეთი გაცოფებულები იყეფებოდნენ, ბოლო ხმაზე ვიკივლე გაიყვანეთ თქო, მოვიდა მერე, გვიშველა. მერე და მერე მივეჩვიე, ისინი ყეფდნენ, ჩვენ ერთად ვქუჩდებოდით და ნელა გავდიოდით ბილიკზე, აქეთ-იქიდან ძაღლები მოგვდევდნენ და ყეფდნენ, მეცხვარეები არც კი გვიმჩნევდნენ, ერთს გამოიხედავდნენ (ან არც გამოიხედავდნენ) და საქმეს აგრძელებდნენ, ამით კიდევ უფრო ვმშვიდდებოდი, ე.ი. იცის რომ არაფერს არ გვიზამენ თქო და ვაგრძელებდი ბილიკზე სიარულს.<br /><br /> იმჰო, თუ ცხვრის გადარეკვისას შემოხვდი და არა ჩვეულ ადგილას, კიდევ უფრო აგრესიულები არიან.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-IbOA-tc5ACE/Ti8MCqkB_aI/AAAAAAAAFxE/T7Wbs2CpdIE/s1600/04.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-IbOA-tc5ACE/Ti8MCqkB_aI/AAAAAAAAFxE/T7Wbs2CpdIE/s400/04.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734898788466082" border="0" /></a><br /><br />ხოდა ამასობაში მივედით ჩიღოში, დიდი არაფერი, პაწუკა სოფელი, ერთი ოჯახი დაგვხვდა სულ და იქაური მყეფარი, რომელსაც ჩვენი ძაღლი შემოეკბინა, საოჯახო სასტუმროც იყო, სამჯერადი კვებით 50 ლარიო, უკვებოდ 30. თითქმის ყველა სოფელშია მსგავსი სასტუმროები, დაგაძინებენ, გაჭმევენ, შხაპსაც მიგაღებინებენ.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-Rkls-_KHi0w/Ti8MCfiRFaI/AAAAAAAAFw8/OmxdR6X4ACw/s1600/05.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-Rkls-_KHi0w/Ti8MCfiRFaI/AAAAAAAAFw8/OmxdR6X4ACw/s400/05.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734895828276642" border="0" /></a><br />იქ აგვიხსნეს რომ "ქვასთან მარჯვნივ უნდა გადაგვეხვია", მერე მდინარე გადაგველახა ხიდით, მერე ბილიკით ავიდოდით, გადავივლიდით დიკლოს მთას და დავინახავდით მთის წვერიდან დიკლოს. ხოდა, ძალიან მოვინდომეთ და დავინახეთ "ქვა", გადავუხვიეთ მარჯვნივ, დავიწყეთ დაშვება ციცაბო ბილიკზე, ტყეში, გავიგონეთ მდინარის ჩხრიალი, გაგვიხარდა, მივედით ახლოს და... მდინარეზე გადებულია ოთხი მორი, რამდენიმე ადგილას გარდიგარდმო სხვა მორით გამაგრებული, დაბლა ლოდებზე მოჩქეფს მდინარე და ვიღაც ღადაობს რომ ერთი ხელ-ფეხის აცდენა და ვსო, კაპუტ... ცურვა თუ არ იცი, მართლა 100% კაპუტ, თუ ცურვა იცი, ან გადარჩები ან არა, სწრაფი დინებაა და შეიძლება რომელიმე ლოდზე მიგახეთქოს.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-Zrm_Pcpm-KE/Ti8MB_CcdhI/AAAAAAAAFws/SfBaNlzTf_Y/s1600/07.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-Zrm_Pcpm-KE/Ti8MB_CcdhI/AAAAAAAAFws/SfBaNlzTf_Y/s400/07.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734887104869906" border="0" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-rR4bQEFoqmI/Ti8MCADTu7I/AAAAAAAAFw0/7R9WdIa-Zgo/s1600/06.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-rR4bQEFoqmI/Ti8MCADTu7I/AAAAAAAAFw0/7R9WdIa-Zgo/s400/06.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734887376927666" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-f7yBcib_21A/Ti8MBYypYcI/AAAAAAAAFwk/lWcYPgbCBDc/s1600/08.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-f7yBcib_21A/Ti8MBYypYcI/AAAAAAAAFwk/lWcYPgbCBDc/s400/08.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734876838060482" border="0" /></a><br />წარმოდგენა რომ შეგექმნათ, აქ დაშვება ახალი დაწყებული გვაქვს არასწორ ბილიკზე და ხეობაში ჩავდიართ, სიღრმე არ ჩანს...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-6zpG9m9ZQrM/Ti8LWxySk8I/AAAAAAAAFwc/SBg3AvMOl8k/s1600/09.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-6zpG9m9ZQrM/Ti8LWxySk8I/AAAAAAAAFwc/SBg3AvMOl8k/s400/09.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734144813077442" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-1-32W_50PbM/Ti8LWSQJ5TI/AAAAAAAAFwM/x_qGbsq1mjY/s1600/11.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-1-32W_50PbM/Ti8LWSQJ5TI/AAAAAAAAFwM/x_qGbsq1mjY/s400/11.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734136348402994" border="0" /></a><br /> პირველები გერმანელი გოგო და ორი ჩვენი ბიჭი გადავიდნენ, მერე კიდევ სხვა გოგოები, მე ვიდექი და მუცელი ამტკივდა შიშისგან და სანამ სიმხდალე მომრევია წავალ თქო, ჩანთა ქსოვრელმა გადამიტანა, შარფი მოვიხსენი მხრებიდან (ბუზ-კოღო-ქინქლებს ძალიან გაუხარდათ) თავი ხელში ავიყვანე, მორებზე დავჯექი და ისე დავიწყე გადასვლა.<br /><br />ამ დროს მთავარია, ძირს არ ჩაიხედო და პირდაპირ იყურო, თორემ მოგეჩვენება რომ ხიდი მდინარეში მიცურავს, დაგეხვევა თავბრუ და მოადენ ტყაპანს, ძალიან ვცდილობდი წინ მეყურა, მაგრამ ისიც ხომ უნდა დაინახო, რას კიდებ ხელს და სად ჯდები და უცებ მივხვდი რომ დამერხა, მეჩვენება რომ "მივცურავ", თან საშინელი სისწრაფით, დავხუჭე თვალები, თავბრუმ უცებვე გამიარა, წამოვდექი და ახლა ოთხზე მდგარმა გავაგრძელე გადასვლა (აქ ზურგსუკან ვირაცის ყვირილი მომესმა, ხათო ყოფილა). ოთხით უფრო მარტივი აღმოჩნდა და ასე გავედი მეორე ნაპირზე. რეალურად, რომ არა ჩემი ცურვის არცოდნა, ძალიან მშვიდად გადასასვლელი ხიდი იყო, ჯუსტ ცოტა უნდა გაგეჭირვებინა და გეფოფხა.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-38xorZV1bcM/Ti8LWkRggDI/AAAAAAAAFwU/gU0rPOyevX4/s1600/10.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-38xorZV1bcM/Ti8LWkRggDI/AAAAAAAAFwU/gU0rPOyevX4/s400/10.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734141185916978" border="0" /></a><br />მეორე ნაპირზე დაგვხვდა წელამდე ბლახები და ბილიკის არანაირი ნიშანწყალი, არადა უნდა ყოფილიყო. რატომღაც მდინარის მიმართულებით გადავწყვიტეთ წასვლა, გავუყევით ნაპირს, ჯუნგლი, ბლახი, ბუზი, კოღო, ჩახერგილი ტყე, წაქცეული მორები, ზოგგან დამპალი, უამრავი ტყის მარწყვი (გამოვკსტი, ისეთი გემრიელი იყო), ალაგ-ალაგ დათვის ნაგორავები. პარალელურ რეჟიმში რამდენიმე კაცი ცდილობდა სწორი მიმართულების დადგენას.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-dgwItCERRII/Ti8LWDHTQSI/AAAAAAAAFv8/V1O2jWpvfDs/s1600/13.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-dgwItCERRII/Ti8LWDHTQSI/AAAAAAAAFv8/V1O2jWpvfDs/s400/13.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633734132284735778" border="0" /></a><br /><br /><br />ნაგორავებს რომ გადავაწყდით და დათვი ვახსენეთ, ნაიამ მოიმარჯვა მობილური და რომელიღაცა კეთილი ადამიანის და შემდგომ მეორე კეთილი მწყემსის დახმარებით და რჩევით დავბრუნდით უკან, ისევ გადავფოფხდით იმ ხიდზე (დიდხანს ვბჭობდით ღირდა თუ არა გადასვლა, ნაწილი ამტკიცებდა რომ დიკლო მაინც აქეთ მხარესაა და ასევე უნდა ავაჭართ მდინარის გაყოლებაზეო), უკან გადაფოფხება უფრო რთული აღმოჩნდა, მეორე ნაპირი ამჯერად უფრო მაღლა იყო ვიდრე აქეთა და ხიდის ბოლოსკენ ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ უკან ვვარდებოდი.<br /><br />ავიარეთ ის აღმართი უკან. უფრო სწორად, ავფოფხდით, ასვლა არ ერქვა ამას. წყალიც გვითავდებოდა და თან ნერვი მეშლებოდა, იმხელა დაღმართ-აღმართს რომ მივასკდით უაზროდ. გზადაგზა წამდაუწუმ ვჩერდებოდით და მე სერიოზულად ვიფიქრე ჩიღოში გაგვეთია ღამე, მეორე დღეს გადავიდოდით დიკლოში, ფიფლებმა არაო და ნუ კაი, ავფოფხდით როგორც იქნა ზემოთ, ქსოვრელის ჩხუბის თანხლებით, დავინახეთ ნანგრევები და ნაიას მეცხვარის მითითების მიხევით დავეშვით ქვემოთ, მერე იყო ხიდი, ხიდის ზემოთ წყარო, სადაც თვალებში გამოვიდეხედეთ და შევუდექით ბილიკს სულ ზემოთ და ზემოთ, ალაგ მდელოზე, ალაგ ტყეში, თან სერპანტინებად იყო ეს ბილიკი და სადაც დასასვენებლად დავჯექით ყველგან ქონდარი გავჭყლიტეთ და ეს ლაშქრობა ამ სუნთან ასოცირდება ჩემთვის. ზოგადად, ძალიან მინდოდა დამეჩივლა დავიღალე თქო, მაგრამ ერთ-ერთ მოლაშქრეს მუხლი ქონდა ნატკენი, ტკივილგამაყუჩებელი დალია და ისე მოდიოდა, ორი ჯოხით და იმას რომ ვუყურებდი, ვკეტავდი და გზას ვაგრძელებდი ჩუმად.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-Y_FG7iicPqI/Ti8KZuCw9jI/AAAAAAAAFvM/JefybkbpKPU/s1600/14.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-Y_FG7iicPqI/Ti8KZuCw9jI/AAAAAAAAFvM/JefybkbpKPU/s400/14.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633733095836415538" border="0" /></a><br />ის ნამდვილი ხიდი რომ დავინახე, მეორე სუნთქვა გამეხსნა<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-48hVHi6Rx78/Ti8KZWNDYsI/AAAAAAAAFvE/j6yRrdkEkrg/s1600/15.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-48hVHi6Rx78/Ti8KZWNDYsI/AAAAAAAAFvE/j6yRrdkEkrg/s400/15.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633733089437115074" border="0" /></a><br />გზადაგზა არყის ხეების ტყეს შევხვდით, თუშეთში და არყის ხეები, არ ველოდებოდი.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-Xo8I_BxjUxc/Ti8KY3T8OBI/AAAAAAAAFu8/bRnTzxN2DmQ/s1600/16.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-Xo8I_BxjUxc/Ti8KY3T8OBI/AAAAAAAAFu8/bRnTzxN2DmQ/s400/16.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633733081144506386" border="0" /></a><br />წიწვიანების იყო ალაგ-ალაგ<br /><br /><br />ამასობაში ჩამოღამდა, ფაქტიურად ოთხით მივფოფხდი მთის წვერამდე, საიდანაც დიკლო ჩანდა და ქვებზე დავეხეთქე დასასვენებლად. მციოდა, მყინავდა, თბილი არაფერი არ წამოვიღე რატომღაც (შტერ) და საწვიმარში გავეხვიე.<br /><br />წვერზე საყვარელი მესაზღვრე დაგვხვდა, ცოტაზე გაგვაცილა, კიდევ ერთხელ შეგვახსენა, რომ ძაღლების დანახვისას შევჯგუფებულიყავით და ისე გაგვევლო, დაგვემშვიდობა და ჩვენ სრულ უკუნეთში გავაგრძელეთ გზა, ტყეში.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-5xB5k6_zVcY/Ti8KYgmfuoI/AAAAAAAAFu0/bi6e1wUAnD8/s1600/17.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-5xB5k6_zVcY/Ti8KYgmfuoI/AAAAAAAAFu0/bi6e1wUAnD8/s400/17.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633733075048315522" border="0" /></a><br />დიკლოს ახლოს ძაღლების ყეფა გავიგონეთ, ვიცადეთ იქნებ ვინმე გამოვიდესო (ახლოს ისმოდა ყეფა), არავინ რომ არ გამოვიდა, რაღას ვიზამდით, წავცანცარდით და აღმოჩნდა რომ საერთოდაც მეორე მთაზე ყეფდნენ ის ძაღლები.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-bskN2b6B9bE/Ti8KYXT8d7I/AAAAAAAAFus/WKuhV6uJJg0/s1600/18.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-bskN2b6B9bE/Ti8KYXT8d7I/AAAAAAAAFus/WKuhV6uJJg0/s400/18.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633733072554588082" border="0" /></a><br />სოფელთან არმისული ჯიპის ეკიპაჟს დაენთო ცეცხლი და გველოდებოდნენ, ისე უბოდიშოდ დავასკდი პარალონზე, არც კი მიკითხავს შეიძლებოდა თუ არა და რაღაც პურს წავეპოტინე. ვერ შევჭამე, თავი არ მქონდა, გადავაგდე, ვიჯექი და ცეცხლზე ვლღვებოდი.<br /><br />ამასობაში ჩვენი ბარგიც მოიტანეს და მოდით აქო დაგვირეკეს სოფლიდან, წავჩანჩალდი, ახლა უკვე ავტოპილოტზე (მომთენთა ცეცხლმა) კინაღამ კრაზანების თაიგული დამრჩა, გზადაგზა რომ ვაგროვე, ჩავედით სოფელში, ახლა იქ დავსხედით რაღაც სკამზე... ხოდა ისხდნენ ის ქალები და ჩაღმურად ქოთქოთებდნენ რა უთავბოლო ხალხიაო, თავი რომ ვერ შევიკავე და პასუხი რომ გავეცი ცოტაარიყოს გაუკვირდათ, როგორ გავიგე რას ლაპარაკობდნენ, მერე ავუხსენი რომ თუში ვიყავი და ახლა ის გაუკვირდათ, რატომ ჩაღმურად არ ვლაპარაკობდი. მერე გამომკითხეს ვინ ვიყავი და ააა, საბდოს გერის შვილი ხარ-ო? (საბედა ბაბუაჩემის მეშვიდე თუ მეექვსე ცოლია, ანუ ჩემი ბებიანაცვალი)... საბედნიეროდ გამოკითხვა ამით დამთავრდა და ლეონკე ბელადიძემ მოგვაკითხა, სახლის კარი გაგვიღო...<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-zsPhzbiVeR0/Ti8J_5CITII/AAAAAAAAFuk/De4mAMC1qBk/s1600/19.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-zsPhzbiVeR0/Ti8J_5CITII/AAAAAAAAFuk/De4mAMC1qBk/s400/19.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633732652109941890" border="0" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-6Qbs7-Wj1zg/Ti8J_uNQRyI/AAAAAAAAFuc/MnNJ94wpJJU/s1600/21.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-6Qbs7-Wj1zg/Ti8J_uNQRyI/AAAAAAAAFuc/MnNJ94wpJJU/s400/21.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633732649203812130" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-Hp_SJDglRFU/Ti8J_Z83ivI/AAAAAAAAFuU/zqn2_CCrgPg/s1600/22.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-Hp_SJDglRFU/Ti8J_Z83ivI/AAAAAAAAFuU/zqn2_CCrgPg/s400/22.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633732643766373106" border="0" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-NbzKOOzIOzk/Ti8J--jqsEI/AAAAAAAAFuM/zbugT7jKfOQ/s1600/23.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-NbzKOOzIOzk/Ti8J--jqsEI/AAAAAAAAFuM/zbugT7jKfOQ/s400/23.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633732636412915778" border="0" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-zF3gWyXuQa0/Ti8J-iMqGMI/AAAAAAAAFuE/dccJnYZhUdc/s1600/24.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-zF3gWyXuQa0/Ti8J-iMqGMI/AAAAAAAAFuE/dccJnYZhUdc/s400/24.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633732628800215234" border="0" /></a><br />მე სასწრაფოდ ყველაზე რბილი ლოგინი დავიკავე ჩემთვის და ხათოსთვის, იქვე მდგარი სავარძელი საწყობად გამოვიყენე, დავიკიდე ყველანაირი ხმაური-ყაყანი-ვიღაცისფეხის და კედლებში გამჯდარი ცხვრის სუნი, პლედი დავიფარე ფეხებთან, ტანსაცმლიანად ჩავძვერი საძილეში, ისე რომ შარვლის ღილიც კი არ გამიხსნია, გადავბრუნდი კედლისკენ, არადა არ მეძინებოდა, უბრალოდ, არაფრის თავი აღარ მქონდა, დაღლილობისგან გული მერეოდა, თან ძალიანძალიან მშიოდა და ვნატრობდი ნეტა ვინმე მოიფიქრებდეს, პურის ფინჩხას შემომთავაზებდეს თქო მარა ვის ქონდა ჩემი თავი ყველა გაჭირვებული იყო იქ.<br /><br />ბუნდოვნად მახოვს როგორ ხმაურობდნენ და ჭამდნენ ვიღაცეები ოთახის მეორე ბოლოში, როგორ ომახიანად გეგმავდა ნიკოლოზი რაღაცას, როგორ ჩაძვრა ხათო საძილეში და რაღაცეებს იძახდა (თუ არ იძახდა?), როგორ შევუღრინე რომელიღაც ტიპს, შენი ფეხსაცმელი ოთახიდან გაიტანე თქო, როგორ იმტკიცებდნენ ვიღაცეები საწოლებს და წინ და უკან დაათრევდნენ ლეიბებს და მერე აღარაფერი არ მახსოვს მეორე დილამდე, როცა შორენა შემოჩხუბდა ოთახში, ადექით, ორეთის ტბაზე უნდა წავიდეთ ცხენებითო....<br /><br /><br />პ.ს. <span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">ოდესმე თუ დართლოდან დიკლოში </span><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">ფეხით </span><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">გადასვლას დააპირებთ </span>- დართლოდან ჩიღომდე მართლა ერთადერთი ბილიკი მიდის, ჩიღოში რომ შეხვალთ, სოფლის გავლით ქვემოთ უნდა დაეშვათ, გადალახოთ პატარა ღელე/ხევი ქვებზე სკუპსკუპით, გაყვეთ მარცხენა, ყველაზე ზემოთა ბილიკს, ბილიკი მოუხვევს და აიწევს ცოტა ზემოთ, ცოტას გაივლით და დაინახავთ ნანგრევებს (სოფლიდან გამოსვლიდან ასე 10-15 წუთში ან არც), დაეშვებით დაბლა ისე რომ ნანგრევები მარჯვნივ დარჩეს, ბილიკზე შემოგხვდებათ დიდი წითელი ქვა და წახვალთ მარჯვნივ, ზიგზაგისებურად ეშვება ბილიკი ტყეში, ზოგგან მაღალ ბლახებში იკარგება და წყლიანდება და რუს გავს და არ შეიმჩნიოთ, გააგრძელეთ გზა, მიადგებით ადამიანურმორებიან ხიდს, ხიდთანვე გრძელდება ბილიკი, რომელიც ადის მარჯვნივ და ზემოთ და რაც მთავარია, 5-ოდე წუთში გხვდებათ წყარო, ასერომ მდინარის წყლის ამოხაპვით თავს ნუ მოიკლავთ. მერე გაყვებით ამ ბილიკს, ივლით-ივლით, ერთადერთია და ვერ დაიკარგებით. მთის წვერზე ცოტა მდელოზე იკარგებასავით მარა უკვე იმ ადგილას, საიდანაც დიკლოც მოჩანს. მერე ძაღლებია და უნდა შეჯგუფდეთ, მერე გზა ისევ ტყეში შევა და ისევ ვერ დაიკარგებით და ასე ჩაბილიკდებით დიკლოში და არ დაგავიწყდეთ მანდაურობა მომიკითხეთ და გულნაზის გადაეცით დიდი მადლობა შხაპისთვის და საყვედური ძროხის ყველის და არაკოტრული ხაჭაპურებისთვის.პერწკლიhttp://www.blogger.com/profile/15898436952788339819noreply@blogger.com2